சுதந்திரத்துக்கு பின் பதவியில் அமர்ந்திருந்த பிரதமர் சேனநாயக்கா. 1948ல் பிரஜாவுரிமை சட்டத்தை கொண்டு வந்தார் தொடர்ந்து 49ல் துணைக்கு இரண்டு சட்டங்களை இயற்றினார். அதன் மூலம் சிங்கள பெயரை உடையவர்கள் மட்டுமே இலங்கை பிரைஜை. தமிழ்-முஸ்லீம் பெயருடைய லட்சகணக்கான மலையக மக்களிடம் நீங்க இலங்கை பிரஜையில்லையென்றது சட்டம்.
இதற்கு அமைச்சரவையில் தொழில்-தொழில் ஆராய்ச்சி துறை அமைச்சராகயிருந்த தமிழர் காங்கிரஸின் தலைவர் ஜீ.ஜீ. பொன்னம்பலம் பாராளுமன்றத்தில் ஆதரவு தெரிவித்தார். இது தமிழர் காங்கிரஸின் முக்கிய தலைவர்களுள் கருத்துவேறுபாடு ஏற்பட்டது. அப்போது பாராளுமன்றத்தில் மலையக மக்கள் சார்பாக பேசிய தமிழர் காங்கிரûஸ சேர்ந்த செல்வநாயகம், “மலையக மக்களுக்கு எதிராக கிளம்பியவர்கள். நாளை எங்களுக்கு எதிராக திரும்பமாட்டீர்கள் என்று என்ன உத்தரவாதம் என்றவர் அச்சட்டங்களை எதிர்த்து வாக்களித்தனர்.
தமிழர் காங்கிரஸில் கருத்து வேறுபாடு அதிகமாகி கட்சியின் முக்கிய தலைவர்களான செல்வநாயகம், வன்னிய சிங்கம், நாகநாதன் போன்றோர் கட்சியிலிருந்து வெளியேறி 1949 டிசம்பர் 18ந்தேதி கொழும்பு மருதாணையில் கூடி பேசி “தமிழரசு கட்சியை” ஆரம்பித்தவர்கள்.
- சிங்கள மொழியோடு தமிழ் மொழிக்கும் சம அந்தஸ்து வேண்டும்.
- இந்திய மக்களுக்கு எதிரான சட்டத்தை நீக்கனும்.
- பாரம்பரியமான தமிழர் பகுதிகளில் சிங்கள குடியேற்றத்தை நிறுத்தல் வேண்டும்.
- ஜனநாயகமான அரசியல் வேண்டும் என்றது.
தமிழரசு கட்சியின் தலைவராக செல்வநாயகம் இருந்தார். தமிழர்களின் விடிவெள்ளியாக கருதப்படும் செல்வநாயத்தை தந்தைசெல்வா என்றே தமிழர்கள் அழைக்கின்றனர். மலேசியாவில் பிறந்தவர் யாழ்ப்பாணத்தில் படித்தவர் கிருஸ்த்துவரான இவருக்கு தமிழர் பண்பாடுகள் மீது தீவிர ஆர்வம். ஆரம்பத்தில் ஆசிரியராக இருந்தார் பின் கொழும்பு போய் சட்டக்கல்லூரியில் சட்டம் படித்தவர். வழக்கறிஞராக பணியை தொடங்கினார். சிவில் வழக்குகளில் பிரபலமானவர். தமிழ் காங்கிரஸில் இணைந்து தீவிரமாக செயல்பட்டவர் கருத்து வேறுபாட்டால் தமிழரசு ஆட்சியை தொடங்கினார். செல்வாவின் புகழும், கட்சியும் வளர வளர 70கள் வரை வெற்றியை மட்டுமே ருசித்த ஜீ.ஜீ.பி. அதன் பின் அவரின் ஒளி தமிழர்களிடம் மங்க தொடங்கியது.
1950களில் பிரதமராகயிருந்த சேனநாயக்கா அரசியலில் தனது வரிசாக அவரின் மகன் டட்லி சேனநாயக்காவை உருவாக்குகிறார் என கட்சியில் பிரச்சனை ஏற்பட்டு ஜ.தே.கட்சியிலிருந்து விலகிய ந.ர.த.ப.பண்டாரநாயக்கா 1951ல் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சியை ஆரம்பித்தார். சிங்கள மக்களை கவர தன் கட்சியின் கொள்கையாக நாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் சிங்களம் மட்டுமே அரசாங்க மொழி என் அறிவித்தார். இது சிங்கள மக்களிடம் ஏக-போக வரவேற்பு பெற்றது.
1952ல் சேனநாயக்கா குதிரை சவாரியின்போது கீழே விழுந்து காயமடைந்ததால் காலமானார். இவரின் மகன் டட்லி சேனநாயக்கா இலங்கை பிரதமர் சீட் டில் உட்கார்ந்தார். தேர்தல் நெருக்கத்தில் இவரும் சுதந்திர கட்சி கொள்கை ந்டஒ ழ்ல்வ்;ச்ள் ந்ச்;ச்ள்; ண்ற்த்;த்ல்மங்;த் ஙண்ழ்ண்ஹ பார்த்து சிங்களம் அரச மொழியாக்கப்படும் என்றார். ஜ.தே.க. சார்பில் 1956ஆம் ஆண்டு சுதந்திர கட்சி வேறு சில கட்சிகளோடு கூட்டணி அமைத்து ஐக்கிய முன்னணி என்ற கூட்டமைப்பை ஏற்படுத்தி தேர்தலை சந்தித்தனர். மாபெரும் வெற்றி. கட்சியின்கொள்கை, சிங்கள மொழி மட்டுமே என்ற பிரச்சாரத்திற்க்கு கிடைத்த வெற்றி என்பதால் அதனை செயல்படுத்த எண்ணி பாராளமன்றத்தில சிங்களம் மட்டுமே ஆட்சி மொழி என்ற மசோதாவினை பாராளுமன்றத்தில் வாக்கெடுப்புக்கு விட்டார். இதனை கண்டித்து வாக்கெடுப்பு நாளன்று செல்வநாயகம் கொழும்பு காலைமுக திடலில் சத்தியாகிரகம் போôட்டத்தை தொடங்கினார். சிங்களர்கள் பகுதியான கொழும்பில் அவர்களின் மொழியை எதிர்த்தும்,கண்டித்தும் கோஷம் போரட்டதால் எங்க ஏரியாக்குள்ள வந்து எங்க மொழியை எதிர்த்து போராட்டம் செய்கிறிர்களா என கல்லெடுத்து வீசி வன்முறையை தொடங்கி வைத்தார்கள் சிங்களர்கள். கொழும்பில் கலவரம் ஆரம்பமானது அது கிழக்கு மாகாணம் வரை பரவியது.
எத்தனை உயிர் போனாலும் பரவாயில்லை உங்களின் இந்த மசோத வெற்றி பெற ஒத்தொழைக்க மாட்டோம் என அறிவித்தார் தந்தை சொல்வா. தொடர்ந்து மற்றொரு போராட்டத்தை அறிவிக்க பிரதமர் பண்டாரநாயக்கா செல்வாவிடம் ஓர் உடன்பாட்டுக்கு வந்தார்.
1957ஆம் ஆண்டு பண்டாரநாயக்கா-செல்வா ஒப்பந்தப்படி கிழக்கு வடக்கில் பிரதேச சபைகள் அமைத்து 10 துறைகள் உருவாக்கவும் கிழக்கில் வடக்கில் தமிழ் ஆட்சி மொழியாக்கவும் சம்மதித்தால் மலையக மக்களின் குடியுரிமை விவகாரத்துக்கான போராட்டத்தை ஒத்தி வைக்கிறோம். ஆனால் அவர்களுக்கு படிப்படியாக குடியுரிமை தர வேண்டும் என ஒப்பந்தம் போடப்பட்டது. அன்படி 1957 ஜீலை 26 பாராளுமன்றத்தில் சமர்பித்தார். தமிழ் ஆட்சி மொழியாக்கும் சட்டத்தை முன்மொழிந்தார் செல்வா. அந்த சட்டத்திற்க்கு சிங்கள பாராளமன்ற ஆளும்கட்சி உறுப்பினர்களும், எதிர்கட்சியான ஐ.தே.க.வும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர். 1957 அக்டோபர் 4 தேதி கண்டி தலதா மாளிகை வரை ஊர்வலம் நடத்தினர் சிங்களர்கள். தொடர்ந்து டிசம்பர் மாதம் ஆங்கில எழுத்துகளுக்கு பதிலாக வாகனங்களில் சீறி என்கிற சிங்கள எழுத்தை மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும் என சட்டம் இயற்றியவர்கள் 1 ஜனவரி 1958ல் நாடு முழுவதும் நடைமுறை படுத்த வேண்டும் என்றது அரசு. இதற்கு தமிழரசு கட்சி வடக்கு-கிழக்கு பகுதியில் தமிழ் மொழி பயன்படுத்த வேண்டும் என கேட்டு போராடியது. கோரிக்கை சரிதான் என்பதை உணர்ந்த பிரதமர், கோரிக்கையை ஏற்று சரியென அறிப்பு செய்தார். சட்டமாக்கப்பட்டது. இதை சிங்களர்கள் எதிர்த்தோடு 1958 ஏப்ரல் 9ந்தேதி சுகாதார அமைச்சரான விமலா விஜயவர்த்தனா தலைமையில் பிக்குகள் பிரதமர் பண்டாரநாயக்கா மாளிகைக்கு சென்று ஒப்பந்தத்தை கிழித்து எறி எனக்கேட்டு உக்காந்து விட்டனர். இதனால் ஒப்பந்த கைவிடுவதாக எழுதிதந்தார் பண்டாரநாயக்கா.
ஒப்பந்தம் கிழிப்பு இரண்டு தரப்பிலும் கொதிப்பை உருவாக்கிவிட்டது. சிங்களவர் தமிழ் எழுத்தையும், தமிழர் சிங்கள எழுத்தையும் பேருந்துகளில், கடைகளில் அழித்தனர். தாங்கள் வலிமையாக உள்ள பகுதிகளில் தங்களது தாய்மொழியான தமிழில் பெயர்களை எழுத ஆரம்பித்தனர். இந்த நிலையில் 1958 மே மாதம் தமிழரசு கட்சி வருடாந்தர மாநாட்டை வவுனியாவில் நடத்தியது. மாநாட்டில் பிரதமருடனான உடன்பாட்டை நிறைவேற்ற வேண்டும் எனக்கேட்டு சத்தியாக்கிரகம் இருக்கபோகிறோம் என முடிவு செய்து அறிவித்தனர். மாநாடு முடிந்து தமிழரசு கட்சியினர் வவுனியாவிலிருந்து ரயில் மூலம் மட்டகளப்பிற்கு திரும்பபிவந்துக்கொண்டு இருந்தனர். வழியில் பொலனாறுவில் மாநாட்டுக்கு சென்றுவிட்டு திரும்பி வந்துக்கொண்டுயிருந்த தமிழர்கள் மீது தாக்குதல் நடத்தினர், கத்தி குத்தும் நடந்தது.
தொடர்ந்தார்போல் மே 25 அன்று பஸ் ஒன்றையையும் சிங்களர்கள் கவிழ்த்தார்கள் மிகப்பெரிய தாக்குதல் ஆரம்பமாகின. இதை பிரதமர் கண்டுக்கொள்ளவில்லை 500 தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டதோடு 15 ஆயிரம் தமிழர்கள் அகதிகளாயினர். தமிழர்களின் வீடுகள், கடைகள் நொருக்கப்பட்டதை சிங்கள காவல்துறை பார்வையாளராக இருந்து கை கட்டி அமைதியாக வேடிக்கை பார்த்தது. பிரதமர் உத்தரவுப்படி 10 தமிழரசு கட்சி எம்.பி.களோடு 150 தமிழர்கள் கைது செய்து தடுப்பு காவலில் வைக்கப்பட்டனர்.
ஏகப்பட்ட சேதாரம், கோடி கணக்கில் தமிழர்களின் சொத்து அழிவு, விலை மதிப்பில்லா உயிர்கள் பலியானது. தமிழர்கள் பகுதியிலும் இது எப்படி சாத்தியமானது என எண்ணலாம். 1930களில் சிங்கள தலைவரான டி.எஸ் சேனநாயகா நாட்டில் தமிழர்கள் வாழ்ந்த பகுதிகளில் சிங்களர்களை குடியேற்ற இலவச வீடு, 5 ஏக்கர் நிலம், பயிர் செய்ய விதை, மருந்து, மாடு, மண்வெட்டி என இலவசமாக அரசு செலவிலேயே தந்து தமிழர் பகுதிகளில் குடிபுக வைத்தார். சுதந்திரத்திற்கு பின் குடியேற்றம் அதிகமானது. இதனால் தமிழர்களின் இடங்கள் பறிபோனதோடு இன ரீதியாக மக்கள் தொகையில் மாற்றம் ஏற்பட்டது.
1951ல் மட்டகளப்பில் தமிழர்கள் 1,30,831, சிங்களர் 31,174பேர் மட்டுமே இருந்தனர். 20 ஆண்டுகளுக்கு பின் அதாவது 1971ல் தமிழர்கள் 2,46,582 சிங்களர் 94,150 பேராக மாறினர். திருகோணமலையில் தமிழர்கள் 37,517 பேரும், சிங்களர் 15,206 பேர் இருந்தனர். 1971ல் தமிழர்கள் 73,255 பேரும், சிங்களர் 55,308 பேராக மாறினர். தமிழர்கள் கூட்டல் கணக்கில் போனால் சிங்களர்கள் பெருக்கல் கணக்கில் உயர்ந்தனர். இதனால் அரசியலில் சிங்கள அரசியல்வாதிகளுக்கு கூடுதல் எம்.பி. பதவி கிடைத்ததோடு தமிழர்களை அடித்து உதைக்கவும் தமிழர் பகுதகளல் குடியேற்றப்பட்ட சிங்களர்கள் பயன்பட்டனர். இதனாலயே கலவரம் அடங்காமல் போனது.
அதே வேலையில் பண்டாரநாயக்காவை பிரதமர் பதவியில் அமர்த்திய மக்கள் ஐக்கிய முன்னணி கூட்டணியில் சண்டைகள் அதிகமானது. இடது சாரியான பிலிப் குணவர்தனாவை கூட்டணியை விட்டு நீக்க சொன்னார்கள் வலதுசாரிகள். ஆட்சியை தக்க வைத்துக்கொள்ள குணவர்த்தனாவை கட்சியை விட்டு நீக்கினார் பண்டாரநாயக்கா. அடுத்ததாக தமிழர்களையும் கொல் என்றனர். இதில் முரண்பாடு வர கடுப்பான வலதுசாரிகள் பிக்குகள் முன்னணி செயலர் களனி விகாரை அதிபதி புத்திரகித்திரதேரா கொலை சதித்திட்டம் தீட்டி தந்து ஆசிர்வதித்து அனுப்பினார். 1959 செப்டம்பர் 25ல் அரசாங்க இல்லத்திலேயே வைத்து வளர்த்து விட்ட மத கடாவே பண்டாரநாயக்காவை சுட்டு கொண்றது. இதனால் பாராளமன்றம் கலைகப்பட்டடு தேர்தல் அறிவிப்பு செய்ப்பட்டது.
1960 ஜீலையில் நடந்த தேர்தலில் சுட்டு கொல்லப்பட்ட பண்டார நாயக்காவின் சுதந்திர கட்சி சார்பில் அவரின் மனைவி ஸ்ரீ மாவோ பண்டாரநாயக்க வெற்றி பெற்று பிரதமர் பதவியேற்றார். உலகின் முதல் பெண் பிரதமர். பிரதமராக ஸ்ரீமாவோ இருந்தாலும் நாட்டின் நிர்வாகம், செயல்பாடுகள், நடவடிக்கைகள் பிக்குகள் சொல்படி நடந்தது. நாடு முழுமைக்கும் சிங்களம் மட்டுமே ஆட்சி மொழி என ஸ்ரீமாவை அறிவிக்க செய்தனர். போராட்டங்கள் ஆரம்பமாகின. இதை எதிர்த்த தமிழரசு கட்சி சத்வீக நேரடி இயக்கத்தை ஆரம்பித்தது. அரசு அலுவலககங்களை முற்றுகையிட்டு ஊழியர்களை பணி செய்ய விடாமல் தடுக்க முடிவு செய்தனர். அதன்படி போராட்டம் வெற்றிகரமாக நடந்தது. வடக்கு-கிழக்கு மாகாணங்கள் இரண்டு மாதம் நிர்வாகமே நடக்கவில்லை. ராணுவத்தை களத்தில் இறக்கினர் ஸ்ரீமாவே. அடி-உதை தந்து போராட்டத்தை அடக்கியது ராணுவம். 1964ல் ஸ்ரீ மாவோ வின் அரசு கலைக்கப்பட்டதால் 1965 தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்டதும். இந்தியாவில் பிராந்திய கட்சிகளிடம் கூட்டணி வைத்துக்கொள்ள காங்கிரஸ், பி.ஜே.பி அலைவதும், ரகசிய பேச்சு வார்த்தை நடத்துவதைப் போல சுதந்திர கட்சி தலைவர்கள் தமிழரசு கட்சி, தமிழ் காங்கிரஸ், கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளோடு ரகசிய பேச்சுவார்த்தை நடத்தியது.
தமிழரசு கட்சியின் முக்கியஸ்தர் திருச்செல்வம் மூலம் தமிழ்மொழி வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தில் அரசு மொழியாக்கப்படும். வடக்கிழக்கில் மாவட்ட சபை அமைக்கப்படும், குடியேற்ற திட்டம் மூலம் நிலம் இல்லாதவர் முன்னுரிமை தரப்படும் என வாக்குறுதி தந்து ரகசிய ஒப்பந்தம் போட டட்லி – செல்வா இடையே தேர்தல் உடன்பானது.
145 தொகுதியில் ஐ.தே.க – 66, சுதந்திர கட்சி – 41, தமிழரசி கட்சி 14, வங்க சமசமாய கட்சி 10, கம்யூனிஸ்ட் கட்சி – 4, தமிழ் காங்கிரஸ் – 3ல், வென்றது தனி மெஜாரட்டி கிடைக்காததால் சுதந்திரா கட்சி கூட்டணி அரசு அமைத்து அதில் தமிழரசும், தமிழ் காங்கிரஸ்சும் அங்கம் வகித்தன. தமிழரசு கட்சிக்கு அமைச்சர் பதவியும், கூட்டணி அமைய காரணமான திருச்செல்வத் மேலவை உறுப்பினர் பதவி மூலம் உள்ளாட்சி அமைச்சரானார். தமிழரசு கட்சி கொள்கையிலிருந்து விலகி விட்டதாகவும், செல்வாவுக்கு வயதாகிவிட்டதால் அமிர்தலிங்கம் வழிநடத்துகிறார் என்ற பேச்சு களம்பியது தமிழர்களிடையே அதோடு அமிர்தலிங்கம் தலைமை பொறுப்புக்கு வர நினைக்கிறார் தவறான வழியில் செயல்படுகிறார். எனக் சொல்லி நவரத்தினம் என்பவர் பிரிந்து தமிழர் சுயாட்சி கழகம் என்ற புதிய கட்சியை தொடங்கினார்.
டட்லி – செல்வா செய்து கொண்ட உடன்படிக்கையின்படி 1966ல் தமிழ் மொழி தொடர்பாண சட்டம் பாராளமன்றத்தில் கொண்டு வந்தபோது சிங்கள கட்சிகள் எதிர்த்தன. அவர்களை சிங்கள போலிஸார் துப்பாக்கி சூடுமூலம் அடக்கினர். அதோடு 1968ல் மாவட்ட சபை அமைப்பதற்கான மசோதாவை டட்லி கொண்டு வராததால் அதிருப்தி அடைந்த தமிழரசு கட்சி பிரதமர் டட்லிக்கு நெருக்கடி தர கடைசியில் அவரும் மசோதாவை நாடாளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்தார். சிங்கள உறுப்பினர்களின் கடுமையான எதிர்ப்பால் மசோதா தோல்வியடைந்து. அதிருப்தியடைந்த தமிழரசு கட்சி 1969ல் கூட்டணியிலிருந்து விலகியதால் 1970ல் நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டது. 1970 மே மாதம் தேர்தல் நாளாக குறிக்கப்பட்டது. 1970க்கு பின் இலங்கையின் நிலை படிப்படியாக மாற ஆரம்பித்தது.
1970 தேர்தல் மூலம் ஜக்கிய முன்னணி கூட்டணி மூலம் இரண்டாவது முறையாக பிரதமரான ஸ்ரீ மாவேவிடம் போன புத்த பிக்குகள் தமிழர்களின் பிள்ளைங்க மருத்துவம்,விஞ்ஞானம், கணக்குள நம்ம புள்ளைங்கள விட நல்ல படிக்கறானுங்க. அராசங்க தேர்வுல அதிகமா ஜெயிக்கறானுங்க அத தடுக்கனும் என வலியுறுத்தினர் புத்த பிக்குகள் பேச்சை கேட்க வேண்டிய கட்டாயத்திலிருந்த ஸ்ரீ மாவே சிங்களர் – தமிழர்களுக்கு தனித் தனி நுழைவு தேர்வு என சட்டம் போட்டார். தமிழர் மாணவர்கள் கவலையுற்றனர் காரணம் சிங்கள மாணவ மாணவிகள் தேர்வு பெற்றனர். நன்றாக படித்தே தமிழர் மாணவர்கள் நுழைவு தேர்வில் தோற்க மிரண்டு போயினர்.
1970ல் நவம்பர் 4 யாழ்பாணத்தில் அரசுக்கு எதிராக ஊர்வலத்தில் 10 ஆயிரம் மாணவர்கள் கலந்துகொண்டனர். அதே நேரம் ஸ்ரீமாவே துரோகம் செய்கிறார் எனச்சொல்லி, அரசை எதிர்த்து சிங்கள இளைஞர்களை கொண்டு 1964ல் சீன சார்புடைய இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சியிலிருந்து பிரிந்த ரோசண விஜயவீரா 1965 மே 14ல் மக்கள் விடுதலை முன்னணி (JVP– Janatha Vimukthi Peramuna) போராட்டங்கள் மூலம் அரசு சிங்கள இளைஞர்களை ஏமாற்றுகிறது என போராடிது. சீனர்களிடமிருந்து ஆயுதங்களை பெற்று சண்டைக்க தயாரானது. இலங்கை அரசுக்கு தெரியவந்து ஜே.வி.பி தலைவரை கைது செய்தது. அப்படியும் 1971 ஏப்ரல் 5ல் நாட்டின் பல பகுதியிலும் ஆயுத சண்டை ஆரம்பமானது. தெற்கின் பல பகுதிகளை ஜேவிபி கைப்பற்ற உலகநாடுகளிடம் இலங்கை உதவி கேட்டதால் உதவிக்கு ஓடிய இந்தியா, சீனா கலவரத்தை அடக்கியது. ஆயிரக்கணக்கான ஜேவிபி இளைஞர்கள் கொல்லப்பட்டனர். ஜேவிபியும் தடைசெய்யப்பட்டது.
சிங்கள இளைஞர்களை அடக்கினாலும் தமிழ் மாணவர்களை மட்டும் அடக்க முடியாமல் திணறியது அரசு. தமிழ் மாணவர்கள் தமிழ் அரசியல் கட்சிகளிடம் உதவி கேட்ட நேரத்தில் 1972ல் ஸ்ரீ லங்காவில் புதிய ஒற்றையாட்சி என்ற சட்டத்தை ஸ்ரீமாவே அரசு இயற்றியது. இதனால் இலங்கையிலிருந்த தமிழ் சமூகமே பாதிக்கப்பட்டிருந்தது. இதனால் தமிழரசு கட்சி, தமிழர் காங்கிரஸ் கட்சி, இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் தலைவர்களான செல்வா, ஜீ.ஜீ.பி. தொண்டமான் ஆகியோர் இணைந்து கூட்டு தலைமையில் தமிழர் கூட்டணி கூட்டமைப்பை உருவாக்கி புதிய ஒற்றையாட்சி சட்டத்துக்கு எதிர்ப்பு போராட்டங்கள் நடத்திக்கொண்டிருந்ததால் மாணவர்கள் பிரச்சனையில் தலையிடாமல் ஒதுங்கிவிட்டார்கள். மாணவர்களே போராட களத்தில் தனியாக நின்றனர்.
உலக தமிழ் மாநாடு.
தமிழர் கூட்டணி கூட்டமைப்பு சார்பில் சட்டத்தை எதிர்த்த செல்வா தனது எம்.பி. பதவியை ராஜினாமா செய்தவர் 3 ஆண்டுக்கு பின் நடந்த இடை தேர்தலில் ஆளும் கட்சி வேட்பாளரை தோற்கடித்து வென்றார். அதற்கு காரணம் இலங்கை அரசு மீது தமிழ் மக்கள் கொண்டிருந்த கோபம், தமிழ் மாநாடு படுகொலையும் தான். 1964 புதுடெல்லியில் தமிழ் மக்கள் சார்பில் தமிழ் ஆராய்ச்சி மன்றம் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. இந்த தோற்றத்தில் ஈழ மண்ணிலிருந்து பேரா.தனிநாயக அடிகளார், பேரா.கணபதிப்பிள்ளை, பண்டிதர் ரத்தினம் கலந்துகொண்டனர். இதன் முதல் மாநாடு, மலேசிய அரசின் துணையோடு கோலாலம்பூரில் 1966 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் 16 முதல் 23 வரை நடந்தது. இரண்டாவது மாநாடு தமிழகத்தில் பேரறிஞர் அண்ணா தலைமையில் 1968 ஆம் ஆண்டு சனவரி மாதம் 3-10 வரை நடந்தது. மூன்றாவது மாநாட்டை பாரிசில் 1970-ஆம் ஆண்டு பேரா.ஜீனபிலியோசா நடததினார். நான்காவது மாநாட்டை இலங்கையில் 1972 ஆம் ஆண்டு நடத்துவது என தீர்மானித்தனர் உலக தமிழ் அறிஞர்கள்.
அரசின் உதவியோடு நடத்த தீர்மானித்து, இ.மு.எ.ச, இதற்காக ஸ்ரீமாவே அரசிடம் பேசினர். தமிழ் அறிஞர்களும் மாநாட்டு தலைவருமான பேர.வித்தியானந்தனை பாதுகர்பபு துறை அமைச்சர் லஷ்மண் ஜெயக்கொடியிடம் அனுப்பி வைத்தார் ஸ்ரீமாவே. அமைச்சர் எடுத்த எடுபிலேயே, மாநாட்டை கொழும்பு பண்டார நாயக்கர் மண்டபத்தில் தான் நடத்த வேண்டும், பிரதமர் ஸ்ரீ மாவே மாநாட்டை தொடங்கி வைப்பார் என சொல்லும்போதே கோபமான தமிழறிஞர்கள், தமிழ் மக்களின் பகுதியில் தான் மாநாடு நடக்கும் என கோபமாக எழுந்தபோது போங்க நாங்க பாத்துக்கறோம் என கோபப்பட்டார் அமைச்சர்.
அதைப்பற்றி கவலைப்படாமல் மாநாட்டு பணிகளை யாழ்பாணத்தில் செய்தனர் தமிழறிஞர்கள். தமிழரான யாழ்ப்பாண மேயர் ஆல்பிரட் துரையப்பாவிடம் நம்பிக்கையுடன் போய் மாநாடு நடத்த இடம் கேட்டனர். ஆளும்கட்சிக்கு ஜால்ரா போட்டுக்கொண்டிருந்த மேயர் கடுகடுப்புடன் அனுமதி தந்தார். மாநாடு கோலாகலமாக,கொண்டாட்டத்துடன் 3-10-1974ந்தேதி ஆரம்பமானது. 7 நாள் மாநாட்டுக்கு இலங்கை வர முயன்ற தமிழ் அறிஞர்களுக்கு விசா தர இலங்கை தூதரகங்கள் மறுத்தன. இறுதியில் உலக நாடுகளின் கண்டனங்களால் விசா தந்தது இலங்கை அரசு.
7வது நாள் மாநாட்டில் கடைசி நாள் 10ந்தேதி விருந்தும், பரிசு வழங்கி கொண்டிருந்தபோது மாநாட்டு வளாகத்துக்குள் புகுந்த காவல்துறையினர் அறிவிப்பு எதுவும்மில்லாமல் 50 ஆயிரம் தமிழ் அறிஞர்கள், இலக்கியவாதிகள், பொதுமக்கள் என உலகத்தின் பல பகுதியிலிருந்தும் வந்த கூட்டத்தில் புகுந்து தடியடி நடத்தினார்கள். அதோடு போலிஸôர் மின் கம்பத்திலிருந்த ஒயரை பார்த்து சிங்கள போலிஸôர் சுட்டனர். அறுந்து விழுந்த ஒயரை மிதித்த தமிழ்மக்கள் 9 பேர் மாநாட்டு திடலிலேயே இறந்து போயினர். இலங்கை அரசோ மிதிபட்டு இறந்தாôர்கள் என அறிவித்து. இது இலங்கை தமிழர்களிடையே கோபத்தை உருவாக்கியது. இளைஞர்கள் பழிவாங்க துடித்தனர்.
1976 ஆண்டு தமிழர் கூட்டணி கூட்டமைப்பை தமிழர் விடுதலை கூட்டணி என பெயர் மாற்றம் செய்ததுடன் வட்டுக்கோட்டையில் மாநாடு போட தீர்மானித்தனர். அதுவரை தந்தை.செல்வா கட்டுப்பாட்டில் இருந்த கட்சி அமிர்தலிங்கம் கைக்குபடிப்படியாக மாறியிருந்தது. மாநாட்டில், சுதந்திரமான சோஷலிச தமிழீழத்தை உருவாக்குவதே லட்சியம் என தீர்மானம் இயற்றினர். வட்டுக்கோட்டை தீர்மானம் தமிழ் மக்களிடையே பெரும் வரவேற்ப்பை பெற்றது.
ஈழ தந்தை செல்வா மறைவு.
இந்த வரவேற்ப்பு தமிழர் விடுதலை கூட்டணியை பலமுடையதாக்கியது. ஆனால் அடுத்த சில மாதங்களில் பெரிய இடியொன்று தமிழர்களை தாக்கியது 1977 ஏப்ரல் 29 தந்தை செவ்வா தமிழர்கள் தலை நிமிர்ந்து வாழ வேண்டும் என ஆசைப்பட்ட அந்த தலைவர் மறைந்தார் தமிழ் மக்களை பெரும் துயரத்தில் ஆழ்த்தியது. தந்தை செல்வாவின்யிடத்தை அமிர்தலிங்கம் கைப்பற்றினார். அந்த ஆண்டு நடந்த பொது தேர்தலில் 18 இடங்களை தமிழர் விடுதலை கூட்டணி கைப்பற்றியது. இத்தேர்தல் மூலம் ஐக்கிய முன்னணியைச் சேர்ந்த ஜெயவர்த்தனா பிரதமரானார்.
ஜெயவர்த்தனா அரசியல் சாணக்கியர். சிங்கள மக்களின் தேசபிதாவும் முதல் பிரதமருமான சேனநாயக்கா அமைச்சரவையில் நிதியமைச்சராக இருந்தவர். பின் ஐக்கிய முன்னணிக்குள் புகுந்து கைப்பற்றி எதிர்கட்சி தலைவராகயிருந்தவர். 77 தேர்தல் மூலம் பிரதமரானார். பிறப்பில் கிருஸ்துவராகயிருந்தவர் பதவிக்காக சிங்களத்துக்கு மாறியவர். புத்தபிக்குகளின் செல்லப்பிள்ளையாக தன்னை மாற்றிக்கொண்டவருக்கு தமிழர்களை கண்டாலே கண் சிறுக்கும். காரணம் தேர்தலின் போது யாழ்ப்பாண நகரத்தில் பிரச்சாரத்தின்போது மேடை சரிந்து கீழே விழுந்தபோது. தமிழ் மக்கள் கைகொட்டி சிரித்தது ஜெயவர்த்தனாவுக்கு சினத்தை உருவாக்கியது. அதோடு வட-கிழக்கு பகுதிகளில் தமிழர் விடுதலை கூட்டணியே அதிகம் ஜெயித்து. அரசியலில் வருங்காலத்தில் பெரிய பிரச்சனையாகிவிடும் என்பதால் தான் கோபமே. அமிர்தலிங்கம் நாடாளமன்றத்தில் எதிர்கட்சி தலைவராக ஆனதும் அரசு பதவி, பங்களா, கார், வேலையாட்கள் என அரசே தந்தது. இதை எதிர்த்து கோபபட்ட தொண்டர்களை சமாதானப்படுத்தியவர் இது மூலமா நம்ம மக்களுக்கு நிறைய செய்யலாம் என்றார்.
தேர்தளுக்கு பின் வரிசையாக படுகொலைகள் தொடர்ந்தன. தமிழராட்சி மாநாட்டின் போது அரசுக்கு ஆதரவாகயிருந்த மேயர் ஆல்பிரட் துரையப்பாவை கொன்றனர் அதேபோல் காவல்துறை அதிகாரி துரையப்பா மற்றும் கொலை வழக்கை விசாரித்த வந்த அதிகாரிகளையும் தமிழ் மக்களை ஏமாற்றிய கனகரத்திரம் எம்.பி. தாக்குதல் ஆயுத குழுக்களை சேர்ந்த தமிழ் போராளிகள் கொன்றதால் அரசு அவர்களை ஒடுக்க தீர்மானித்தது.
அதே நேரத்தில் 1978 செப்டம்பர் 7ந்தேதி பிரதமர் ஜெயவர்தனே அரசியல்லமைப்பு சட்டத்தை திருத்தி நாட்டில் இனி அதிபர் பதவி தான் பெரியது. முதல் அதிபர் நான் தான் என்றவர் அதிகாரம்மெல்லாம் அதிபர்க்கு தான் என சட்டம் கூறியது. அதோடு வட -கிழக்கு மாகானங்களில் மட்டும் தமிழ் ஆட்சிமொழி என்றார். இதற்கு தமிழ் மக்கள் அதிர்ச்சியோடு எதிர்ப்பு காட்டினர். சிங்கள இளைஞர்களோ, எல்லாத்தையும் தமிழனுங்களுக்கு வாரிவழங்குங்க. நாங்கயென்ன இளிச்சவாயன்களா என கோபப்பட்டவர்கள் ஜெயவர்தனாவுக்கு எதிராக போராடினர். அந்த பக்கம் எங்கள ஏமாத்தறிங்கயென்று தமிழ் போராளிகள் பஸ் எறிப்பு, விமான தகர்ப்புயென பிரச்சனை பெருசானது. இதை நரி மூளையான ஜெயவர்த்தனா சிங்களவர்களின் கோபத்தை திசை திருப்பியவர் நெருப்பில் நெய்யையும் வார்த்தார். அரசின் ஆசியோடு கலவரம் ஆரம்பமானது 1979-ஆம் ஆண்டு பயங்கரவாத தடுப்பு சட்டம் கொண்டுவந்து தமிழ் போராளி குழுக்களை தடை விதித்த ஜெயவர்த்தனா போலீஸ்க்கு கட்டுப்பாடற்ற அதிகாரம் தந்ததன் பலன் தமிழ் மக்கள், இளைஞர்கள் மன்டை ஓடுகள் சில ஆண்டுகளுக்கு பின் கிடைத்தது. எல்லாமே விசாரணையில்லா கொலைகள். இத்தொடர்கொலை காலத்தில் யாழ்ப்பாண நகரில் வரலாற்று பெட்டகமாக விலங்கிய யாழ்ப்பாண நூலகத்தை எரித்தார்கள்.
சிங்களர்களால் எரிக்கப்பட்ட யாழ் நூலகம்.
1934ஆம் ஆண்டு பொது நூலகம் வேண்டி அறிஞர்கள் மாநாடு நடத்தினர். அதில் நிதியாக 1,194.20 ரூபாய் வசூல் ஆனது. அதன் மூலம் வாடகை கட்டிடத்தில் தொடங்கிய யாழ்ப்பாண நூலகத்தில் 844 நூல்கள் இருந்தது. நூலக குழு 1935 ஆம் ஆண்டு நூலகத்தை நகர சபையிடம் ஒப்படைத்தது. யாழ்ப்பாண நகரசபை மூலம் 1959 ஆம் ஆண்டு 15,910 சதுர அடியில் அப்போதய சென்னை மாகாண கட்டிடகலை நிபுணர் கே.எஸ். நரசிம்மன் வரைந்து தந்த வரைபடம் மூலம் கட்டிடம் கட்டப்பட்டது. 1981 ஆம் ஆண்டு ஜீன் மாதம் 1ந்தேதி சிங்கள கடையர்களால் பழமையான, வரலாற்று சிறப்பு மிக்க நூலகம் 97 ஆயிரம் நூல்களோடு “தீ” வைத்து எரித்து மகிழ்ந்தது. இதனால் தமிழர்களின் வரலாற்று ஆவணங்கள் எரிந்து சாம்பல்களாயின. யாழ்ப்பாண நூலக எரிப்பில் சிங்கள அரசியல் தலைவர்களான காமினி திசநாயக்க உட்பட சிலர் இருந்தனர்.
இதில் ஆத்திரமுற்ற தமிழர்களும், போராளி குழுக்களும் போராட ஆரம்பித்ததோடு,அதிகாரிகளை கொல்ல ஆரம்பித்தனர். சிங்கள-தமிழர்களை உக்கிரமாக மோதவைத்த ஜெயவர்த்தனா அரசின் இராணுவத்தினர் தமிழ் போராளிகளை தேடி தேடி அழித்தனர். 1983 ஜீலை 15 விடுதலைபுலிகளின் தளபதியும் பிரபாகரனின் நெருங்கிய நண்பருமான சார்ள்ஸ் அன்ரனியை இராணுவத்தினர் கொன்றதால் கோபமான புலி தலைவர் பிரபாகரன் 1983 ஜீலை 23ந்தேதி நள்ளிரவு, சென்னை இராணுவ பயிற்சி பள்ளியில் படித்த இலங்கை இராணுவத்தின் இரண்டாவது லெப்டினன்ட் குணவர்தனா தலைமையில் மாதகல் இராணுவ முகாமைச்சேர்ந்த இராணுவ வீரர்கள் 15 பேர் டிராக்கில் வந்த போது அவர்களுக்காக தபால் பெட்டியடியில் காத்திருந்த புலிகள் நில கண்ணி வெடி மூலம் டிராக்கை வெடிக்க வைத்தனர். அதில் சிங்கள வீரர்கள் 13 பேர் அங்கேயே இறந்தனர். இதேபோல் ஏதாவது நடக்குமா என எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருந்த சிங்கள அமைச்சர்கள்,அரசியல்வாதிகளுள் ஒருவரான சிறில்மாத்யூ தமிழர்களை அழிக்க முடிவு செய்தார். அரசின் ஆதரவோடு சிங்கள கடையர்கள் காவல் துறையினர், ராணுவத்தினர் உதவியோடு வட-கிழக்கு பகுதிகளில் புகுந்து தாக்க தொடங்கினர் ஜீலை கலவரம் ஆரம்பமானது.
முதல் தினம், நூற்றுக்கணக்கான, தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டதோடு தமிழர்களின் ஆயிரக்கணக்கான வீடுகளும், வியாபார கடைகளும் அடித்து நொறுக்கப்பட்டது. கலவரத்தின் கொடுமையை மனித இனம் இருக்கும் வரை மறக்க முடியாதது.
சிங்கள இளைஞர்களின் கோபத்தை தூண்டிவிட எண்ணிய சிங்கள அரசியல்வாதிகளோடு இராணுவ மேஜர் ஜெனரல் வீரதுங்கா இறந்து Nhன 13 ராணுவ வீரர்களின் உடல்களை பாலீத்தின் பைகளில் போட்டு சிங்கள மக்கள் அதிகம் வாழும் பகுதிகளில் ஊர்வலமாக வலம் வர வைத்தார். இதனை அப்போது அதிபராகயிருந்த ஜெயவர்தனா வேடிக்கை மட்டுமே பார்த்தார். இதில் கோபம் கொண்ட சிங்கள காடையர்கள் அரசின் ஆசிர்வாதத்தோடு தமிழர்களை தேடி தேடி தாக்கினார்கள்.
தமிழர் பகுதிகளில் புகுந்த சிங்கள காடையர்கள் தமிழ் பெண்களை பட்ட பகலில் வீடுகளில் இருந்து இழுத்து வந்து தெருவில் சாலைகளில் கணவன் எதிரேயும், பெற்ற தந்தையின் கண் முன்னாலேயே நிர்வானமாக்கி தங்களது காம வெறியை தீர்த்துக்கொண்டனர். நாய்கள் கூட யாராவது பார்த்தால் விலகி ஓடும் ஆனால் மனிதனாக பிறந்த சிங்களர்கள் நாய் குணம் கூடயில்லாமல் அதற்க்கும் மேலே போய் தங்களது குரூரத்தை காட்டினார்கள். இதை எதிர்த்த ஆண்களை, இளைஞர்களை நிர்வாணமாக்கி சாலையில் இழுத்து வந்து சுட்டுகொன்றார்கள் இலங்கை ராணுவவீரர்களும்- சிங்கள காவல் துறையினரும். அப்பாவை இழுத்து போகிறார்களே, அம்மா மேல் பலர் படுத்துக்கொன்டு என்னவே பண்ணுகிறார்களே அம்மா கத்துகிறாளே என காப்பாற்ற ஓடிய பால்மனம் மாற குழந்தைகளை போலிஸாரின் லட்டிகளும், ராணுவவீரர்களின் கத்திகள் அந்த பிஞ்சு குழந்தைகளின் மண்டையை பதம் பார்த்தது. கடையர்கள் குழந்தைகளை தூக்கி போட்டு பந்து விளையாடினார்கள். மக்களுக்கான அரசாங்கமாகயிருந்தால் காவல்துறையிடம் மக்கள் ஓடியிருப்பார்கள். சிங்களனுக்கு மட்டுமே எனது அரசு என ஆளும் சிங்கள வர்க்கத்தின் குரூரத்தையும், மக்களை அழிக்கும் வேலையில் காவல் துறையும் – ராணுவமே ஈடுபட்டதால் தங்களது உயிரை தாங்களே பாதுகாத்துக்கொள்ள கூட்டம் கூட்டமாக ஓடி வீடுகளில் ஒலிந்தபோது எலியை துரத்தும் பூனையை போல பின்னாலேயே ஓடியவர்கள் அவர்களை அப்படியே வீடுகளில் வைத்து எரித்தனர்.
கலவரம் ஆரம்பமான ஐந்தாவது நாள் தொலைக்காட்சியில் தோன்றிய அதிபர் ஜெயவர்த்தனா கலவரத்துக்கு காரணம், தமிழர்களும், தீவிரவாதிகளும் தான் சிங்களவர்கள் நல்லவர்கள் என சிங்களவர்களை தூண்டிவிட தொடர்ந்த கலவரம்,பெண்கள், ஆண்கள், குழந்தைகள் என பாரபட்சம் பார்க்காமல் கை-கால்கள் வெட்டப்பட்டும், தலைகள் வெட்டப்பட்டும் பெண்கள், ஆண்கள், இளைஞர்கள், குழந்தைகள் என 7 நாள் தமிழின அழிப்பில் 350 போர் இறந்ததாகவும், 18 ஆயிரம் வீடுகள், கடைகள்,தொழிற்சாலைகள் சேதமடைந்ததாகவும், ஒரு லட்சம் தமிழர்கள் அகதிகளென இலங்கையரசு பின் அறிக்கை வெளியிட்டது. ஆனால் உலக வங்கியோ, இறந்தது 65 ஆயிரம் போர், 80 ஆயிரம் போர் இடம் பெயர்ந்தனர், 70 ஆயிரம் மக்கள் புலம் பெயர்ந்துள்ளனர். கலவரத்தை அடக்க 6 மில்லியன் டாலர்களை செலவழித்துள்ளது என்றது அதன் அறிக்கை. இலங்கையின் இன அழிப்பிற்காக நடந்த மிகப்பெரிய கலவரம் அதுதான். தமிழ் மக்களால் இலங்கை வரலாற்றில் மறக்க முடியாத கலவரம்.
இந்த ஜீலை கலவரம் கொழும்பில் உயர் பாதுகாப்பு நிறைந்த வெலிக்கடை சிறைச்சாலைக்கும் பரவியது. வெலிக்கடை சிறை 1843ல் பிரிட்டிஸாரால் சகல பாதுகாப்புடன் கட்டப்பட்டது. அ,ஆ,இ,ஈ என 4 குறுக்கு வடிவில் அமைக்கப்பட்டது இச்சிறைச்சாலை. இவற்றில் அ3, ஆ3, இ3, ஈ3, பிளாக்குகள் சிறைச்சாலையின் கீழ் பகுதி. இதில் ஆ3, இ3, ஈ3 பிளாக்குகளில் இருந்தவர்கள் தமிழ் அரசியல் கைதிகளாவர். அ3 யில் இருந்தவர்கள், கொலை, கொள்ளை, ரவுடிஸம் என குற்றம் சாட்டப்பட்ட பயங்கரமான சிங்கள கைதிகள். வெளியே கலவரம் நடந்த போது 25.7.1985 சிங்கள சிறையின் உதவி பிரதம ஜெயிலரான ரெஜாஸ், ஜெயிலர் சுமிதரத்னா பாலித் ஆகியோர் சர்வதேச குற்றவாளியான சேபால எக்கநாயக்க என்பவனின் தலைமையில் அறையில் இருந்த சிங்கள கைதிகளை திறந்துவிட்டு ஆ3, இ3, ஈ3 யில் இருந்த தமிழ் கைதிகளை கொல்லசொல்ல சந்தோஷமான சிங்கள கைதிகள் ஆ3, இ3 யில் அரசியல் கைதிகளாக அடைபட்டிருந்த குட்டிமணி, தங்கமணி, ஜெகன் உட்பட 53 தமிழ் கைதிகளை கொன்றனர். அதிலும் குட்டிமணி, ஜெகன் போன்றோரை கண்களை தோண்டி கொடூரமாக கொன்றனர். கண்களை வெற்றிகரமாக தோண்டியதை பார்த்து கை தட்டினர் சுற்றி நின்ற சிங்கள கைதிகள். குட்டிமணியின் ஆண்குறியை வெட்டி வீசினான் ஒரு சிங்கள வெறியன். அவரின் உடல் ரத்தத்தினை சில கைதிகள் பிடித்து உடலில் தடவிக்கொண்டு கும்மாளம்மிட்டனர். கொடூரம் செய்த சிங்கள கைதிகளின் உடல் அசதியை போக்க மது,மாமிச வகைகளை வாங்கி வந்து தந்துள்ளர்கள் சிறை அதிகாரிகள். சிங்களர்களின் இந்த கொடூரம் தமிழர்களை அதிர்ச்சியாக்கியது.
தமிழர்களின் மீதான கலவரத்தை மனதில் ஆறாத காயமாக வடுவாக மாறியது. அக்கலவரத்தை கறுப்பு ஜீலை என வர்ணிக்கப்படுகிறது. இலங்கை தமிழின மக்களின் துயரத்தைக் கண்டு தமிழகத்தில் மிகப்பெரிய போராட்டமே நடந்தது. உலகமே இலங்கையை கண்டித்தது.
ஆனால் மக்கிபோன சிங்கள அரசியல்வாதிகளின் இதயத்தில் மட்டும் ஈரம் இல்லவேயில்லை என்பதை நாடாளுமன்றத்தில் 1983 செப்டம்பர் 5ந்தேதி சிங்கள அமைச்சர் காமினிதிசநாயக்கா கொக்கரித்து காட்டினார். உங்களை தாக்கியதம் காப்பாற்றியதும் சிங்களவர்கள் தான். உங்களை காக்க இந்தியா வரவேண்டும் மென்றால் 14 மணி நேரமாகும். ஆனால் உங்களை 14 நிமிடங்களில் எங்களால் அழித்துவிட முடியும். உங்களை யாழ்பாண தமிழனன்னென்றோ, மட்டகளப்பு தமிழர்களென்றோ மலையக தமிழர்களைன்றே நினைக்கவில்லை நீங்களெல்லாம் எங்கள் பார்வைக்கு தமிழர்கள் தான் என கொக்கறித்தார்.
இந்த கொக்கறிப்பால் 1970 முதல் தமிழர் பகுதிகளில் தம் மக்களை காக்க உருவான ஆயுத போராட்டம் ஜீலை கலவரத்துக்கு பின் இந்தியாவின் ஆதரவோடு பெரிய அளவில் வடிவம் பெற்றது. இலங்கை நாட்டின் நிலையே முற்றிலும் மாற ஆரம்பித்தது.
சிங்கள வெறியர்கள், தமிழ் மக்கள் மீதான கொடூர தாக்குதல்களால் பாதிக்கப்பட்ட தமிழ் பேசும் மக்கள் சிங்களர்கள் அடிக்க அடிக்க வாங்கிக் கொண்டே இருந்தனர். ஆனால் படித்த தமிழ் இளைஞர்கள் மனம் மட்டும் கொதிக்க ஆரம்பித்தது. அந்நிலையில் 1970 ஆம் அண்டு இரண்டாவது முறையாக நாட்டின் பிரதமரானார் ஸ்ரீ மா. தமிழ் மக்களின் உயிரை எடுக்க திட்டமிடும் புத்தபிட்சுகள் இந்தமுறை மாணவர்களின் படிப்பில், போட்டி தேர்வில் கை வைத்தது. பிரதமர் ஸ்ரீமாவுக்கு நெருக்கடி தந்து கல்வியமைச்சர் பதியுதின்முகமது மூலம் கல்வி தரப்படுத்தல் என்ற சட்டத்தை கொண்டு வந்து பாராளமன்றத்தில் நிறைவேற்ற முயலும்போதே தமிழ் மாணவர்கள் தமிழ் மக்களுக்காக அரசியல் செய்கிறோம் என கூப்பாடு போட்ட கட்சிகளிடம் ஓடினார்கள். அவர்களோ அறிக்கை மட்டுமே விட்டுவிட்டு சைலண்ட்டாகிவிட தங்கள் உரிமைக்காக தாங்களே தான் போராட வேண்டும் என்ற நிலையை உணர்ந்து போராட ஆரம்பித்தனர். அதை சிங்கள அரசும்,சிங்கள கடையர்கள் அடக்க முயன்றபோது தங்களை பாதுகாத்துக் கொள்ளவும், மக்களை பாதுகாக்கவும் ஆயுதங்களை கையிலெடுத்தவர்கள். தங்களை அப்படியே ஆயுத குழுக்களாக மாற்றிக்கொண்டு போராட ஆரம்பித்தனர்.
தமிழ் மாணவர் பேரவை (Tamil Student Union)
உரும்பிராய்யை சேர்ந்த பட்டதாரி வாலிபரான சத்யசீலன் தனது கருத்துடன் ஒத்துபோகும் நண்பர்களையும் தன்னுடன் படித்த இளைஞர்களை யாழ்ப்பாண நகரில் மசால் வடைக்கு பேர்ப்போன மலயன் கபே என்கிற உணவு விடுதியின் மேல் 1970-ஆம் ஆண்டு கார்த்திகை-13 தேதி கூடினர் அதில் உரும்பிராய்யை சேர்ந்த பொன். சிவக்குமரன்,முத்து குமாரசாமி, நல்லூர்ரை சேர்ந்த வில்வராயா, ஏழாலையை சேர்ந்த அரியரட்ணம்,இலங்கை மன்னன், யாழ்ப்பாண சென்யோன்ஸ் கல்லூரி மாணவர் மகா உத்தமன்,கல்வியங்காடு சிவராசா, தவராசா சென்பகறிஸ் கல்லூரி மாணவர் சேயோன்,சென்யோன்ஸ் கல்லூரி மாணவர் ஆனந்தன், காவல் துறையில் பணியாற்றிய ஞானம் உட்பட 15 இளைஞர்கள் ஒன்றிணைந்து முதன் முதலில் தமிழ் மாணவர் பேரவையாக உருவான ஆயுத குழுவாகும்.
இவ்வமைப்பிலிருந்தவர்கள் முழு பற்றாளர்கள். உதாரணத்துக்கு ஞானத்தை கூறலாம். காவல்துறையிலிருந்த போது தமிழர்கள் சிங்களம் கற்றால் தான் வேலையே என்கிற சட்டம் கொண்டு வந்தபோது வேலையே வேண்டாம் என ராஜினாமா செய்துவிட்டு வந்தவர். இப்படி பட்டவர்கள் ஒன்றிணைந்து சிங்கள அரசுக்கு எதிராக மாணவர்களை ஒன்றுதிரட்டி ஊர்வலமே நடத்தினர். பிரமாண்டமான ஊர்வலத்துக்கு பின் தம்மக்களை தாக்கும் சிங்களர்களை நாமும் தாக்க வேண்டும் என முடிவு செய்தனர்.
மாணவர் பேரவையின் அமைப்பாளரான சத்யசீலன் திட்டப்படி அப்போது தமிழர்களுக்கு எதிராக வெறியாட்டம் போட்ட கலாச்சாரத்துறை அமைச்சர் சோமவீர சந்திராசிரியின் காருக்கு குண்டு வைத்து தகர்த்தனர். இதில் அதிர்ந்த அரசு குண்டு வைத்தவர்களை தேட ஆரம்பித்து பேரவையை சேர்ந்த பலரையும் ஞ்ல்டித்தது. கடைசியில் குண்டு வைத்த பொன் சிவக்குமரனையும் பிடித்தாலும் சில மாதங்களிலேயே ஒவ்வொருவராக வெளியே வந்தனர். அப்படியும் பேரவையில் ஏற்பட்ட உள்பிரச்சனையில் சிலர் விலகிபோயினர்.
தமிழராட்சி மாநாட்டு பணிகள் நடந்துகொண்டிருந்தபோது பொன்.சிவக்குமரன் தனது தோழர்கள் சிலருடன் போய் மாநாட்டு பணிகள் எங்களுக்கும் பிரித்து தாருங்கள் நாங்கள் உதவிசெய்கிறோம் என்றார்கள். முடியாது என மறுத்தவர்களிடம் உங்களால் பின் மாநாட்டை நடத்த முடியாது என எச்சரிக்கை விட்டபின் மாநாட்டு பணியின் பொறுப்பாளர்களில் ஒருவரானார் பொன்.சிவக்குமாரன். மாநாடு யாழ்ப்பாணம் வீரசிங்கம் மண்டபத்தில் நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது. 1974 ஜீன் 10 இறுதிநாள் கூட்டம் அதிகமானதால் இறுதிநாள் நிகழ்வு மண்டபத்துக்கு வெளியே மாற்றப்பட்டது. திருச்சி. பேராசிரியர்.நயினார்முகமது பேசிக்கொண்டிருந்தார். உள்ளே நுழைந்த போலிஸார். கூட்டத்தை கலைக்க முயற்ச்சித்தனர். கூட்டத்தில் சலசலப்பு ஏற்பட்டது. அந்த சலசலப்பை பயன்படுத்திக்கொண்டு போலிஸார் மின்சார ஒயரை பார்த்து சுட்டதில் அது கீழே விழுந்தது. துப்பாக்கி சூடு சத்தம் கேட்டதும் ஏற்கனவே பதட்டம் பரபரப்பில் இருந்த பொதுமக்கள் ஓட ஆரம்பித்தனர். அப்போது கீழே விழுந்து கிடந்த மின்சார ஒயரை மிதித்ததாலும் கூட்ட நெரிசலில் சிக்கி ஒன்பது பேர் இறந்து போயினர். இதை பார்த்துக்கொண்டிருந்த முன்கோபக்காரரான பொன்.சிவக்குமாரன் எதையும் யோசிக்காமல் ரத்தம் கொதித்துப்போய் மறுநாளே நல்லூர் பாராளமன்ற உறுப்பினர் வீட்டுக்குள் குண்டு வீசியதில் பாதுகாப்புக்கு நின்ற போலிஸார் காயமடைந்தனர். அதனால் தேடப்படும் குற்றவாளியாக பொன்.சிவக்குமாரனை அறிவித்தது போலிஸ்.
தனது தோழர்கள் மகேந்திரன், ஜீவராசா, அரவிந்தன் ஆகியோரோடு அடுத்து குறிக்கு திட்டமிட கூட்டிவைத்து பேச ஆரம்பித்தார். திட்டம் தயார் மாநாட்டு கலவரத்துக்கு காரணமான உதவிபோலிஸ் கண்காணிப்பாளர் சந்தரசேகரை கொல்வது. அதில் போலிஸாரிடம் மாட்டிக்கொல்ல வேண்டிய நிலைவந்தால் மாட்டாமல் தப்ப உயிரை விடுவது என முடிவுஎடுத்தார் பொன்.சிவக்கமாரன். அதற்க்காக டாக்டர் ஒருவர் மூலம் சையனைட் வாங்கி வைத்துக்கொண்டார். சந்திரசேகரை கொல்ல முயன்று தோற்றதால் சிவக்குமாரன் அதிமுக்கிய குற்றவாளியானார். சிவக்குமாரன் தலைக்கு விலை நிர்ணயித்தார்கள். இந்த நிலையில் சிவக்குமாரன் யாழ்ப்பாணத்தில் இருப்பது நல்லதல்ல என எண்ணி கள்ளதோணி மூலம் தமிழகத்திற்க்கு அனுப்ப முடிவு செய்தார்கள். போக-வர அங்கே செலவுக்கு தேவையான பணத்துக்கு என்ன செய்யலாம் என யோசித்தார்கள் தெரிந்தவர்களிடம் கேட்டார்கள் போதிய அளவு கிடைக்கவில்லை. அதனால் கோப்பாய்யில்வுள்ள கிராமிய வங்கியை கொள்ளையடிக்க முடிவுசெய்தனர்.
மகேந்திரன், ஜீவராசா, அரவிந்தன் ஆகியோரோடு திட்டமிட ஆரம்பித்தார். பழைய துப்பாக்கிகளை வைத்துக்கொண்டு திட்டத்துக்கு தயாரானார்கள். ஓரு வாடகை காரையும் அமர்த்திக்கொண்டவர்கள் 1974 ஜூன் 5 ந்தேதி காலை 10.20 க்கு கோப்பாய் வங்கி முன் போய் சுட ஆரம்பித்தார்கள் துப்பாக்கிகள் வெலை செய்யவில்லை அதற்க்குள் பொதுமக்கள் கூட ஆரம்பித்தவர்கள். கோள்ளையர்கள் என நினைத்து துரத்த ஆரம்பித்தார்கள். மக்கள் துரத்துவதை கண்டு ஒட ஆரம்பித்தனர் ஊரக்கு வெளியே ஓடினர். துரத்தி வந்த மக்களை சுடாத துப்பாக்கியை காட்டி நிறுத்தியவர்கள் தாங்கள் யார் என்பதை சொன்னதும் ஒரளவுக்கு சிவக்குமாரன் பெயர் அவ்வூர் இளைஞர்களுக்கு தெரிந்திருந்தது அதனால் விட்டுவிட்டனர். ஆனால் போலிஸ் துரத்த ஆரம்பித்தது. முன்னும் பின்னும் போலிஸார் மடக்க ஆரம்பித்தனர். சிவக்குமரன் உட்பட நான்கு பேரும் ஆளுக்கு ஒரு புறமாக தப்பி ஓடுவதாக திட்டம் அதன் படி ஓடவும் செய்தார்கள். போலிஸாரின் குறியே சிவக்குமாரன் என்பதால் மற்றவர்களை பற்றி அலட்டிக்கொள்ளமால் சிவக்குமாரனை மட்டும் துரத்த ஆரம்பித்தனர். செம்மண் கழனி இனி தப்ப முடியாது என்ற நிலை போலிஸிடம் மாட்டினால் அவ்வளவு தான் என தெரிந்த சிவக்குமாரன் பாக்கெட்டில் சென்ட் பாட்டிலில் வைத்திருந்த சைனட்டை குடித்து உயிரை விட்டான்.
குப்பியை கடித்து இறத்து போனான் ஆயுதம் எடுத்த முதல் வீரணின் பலி. இறப்புக்கு தமிழ் மக்கள் கூடி கண்ணீர் சிந்தியதோடு வீடுகளில் கறுப்பு கொடியேற்றி துக்கம் அனுஷ்டத்தினர்.
தமிழர் விடுதலை இயக்கம் (TELO -Tamil Elam Liberation organization)
மாணவர் பேரவை காலகட்டத்தில், இயங்கிய மற்றொரு பெயரில்லாத இயக்கம் குட்டிமணி-தங்கதுரையுடையது. 1968 முதல் 25 பேர் கொண்ட ஆயுத குழுவாக செயல்பட்டவர்கள் 1979ல் தமிழர் விடுதலை இயக்கமென பெயர் சூட்டிக்கொண்டது. பொன் சிவக்குமரன் குட்டிமணி தங்கதுரையுடன் சிலகாலம் இருந்தார் வேறு சில நாடுகளின் ரகசிய உதவியுடன் ஆயுதங்களை வாங்கியவர்கள், தாங்களே வெடிகுண்டுகளையும் தயாரித்தனர். போலிஸார் தேடும்போதெல்லாம் தமிழகம் தான் பாதுகாப்பு தந்தது கூடவே தமிழக அரசியல் பிரமுகர்களும் ஆதரவு தந்தனர்.
1974 ஆம் ஆண்டு கடல் மார்க்கமாக வெடிபொருட்கள், ஆயுதங்களோடு படகில் ஏற்றிக்கொண்டு குட்டிமணி போக முயன்றபோது தமிழக போலிஸôர் படகோடு குட்டிமணியை கைது செய்தனர். தங்கதுரை அப்படியே தலைமறைவானார் கைதான குட்டிமணியை தமிழகரசு இலங்கையிடம் ஒப்படைத்தது. தொடர்ந்தார்ப்போல் தங்கதுரை,ஜெகனும் கைதாகி இலங்கையின் கொழும்பிலுள்ள வெலிக்கடை சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். 1983 ஜீலை கலவரத்தின் போது சிங்களர்கைதிகளும், கடையர்களும் கொடூரமாக குட்டிமணி தங்கதுரையை கொன்றாலும் வேறு சிலர் இயக்கத்தை தொடர்ந்து நடத்தினர்.
தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள் (LTTE – Liberation Tigers Of Tamil Eelam)
வல்வெட்டித்துறையைச் சேர்ந்த மாவட்ட நிலஅலுவலராக பணிபுரிந்த திருவேங்கடம் வேலுப்பிள்ளை பார்வதி ஆகியோரின் கடைக்குட்டியாக பிரபாகரன் 26-11-1954 பிறந்தார். தனது அண்ணன், 2 அக்காமார்களோடு ஜாலியாக இருந்தவருக்கு 4 வயதாகும்போது தனது குடும்பத்திற்கு வேண்டிய விதவை தாய் ஒருத்தி, சிங்கள கடையர்கள் கலவரத்தின் போது கை, கால்களை உடைத்துவிடுவதோடு, தமிழர்களை உயிரோடு எரித்தது, பச்சிளம் குழந்தைகளை கொதிக்கும் தார் டிரம்மில் தூக்கி போட்டதை சொல்லி அழ பிரபாகரன் நெஞ்சில் அப்படியே பதிந்தது.
பிரபாகரனை அவரது தந்தையார் ஆரம்ப கல்வியை முதலில் மட்டகளப்பு அரசடி மக வித்யாலயாவிலும் அதன் பின் பணிமாற்றம் காரணமாக வல்வெட்டித்துறை அருகேயுள்ள ஊரிக்காட்டிலுள்ள சிதம்பரா கல்லூரியில் 10வது வரை படித்தார். படிக்கும் போது அவரின் தமிழாசிரியரும் தமிழரசு கட்சியை சேர்ந்த வேணுகோபால் மாணவர்களிடம் சிங்களர்களின் கொட்டத்தை அடக்க அடிக்கு அடி தர ஆயுத போராட்டம் தான் நமக்கு சரியான பாதை என அடிக்கடி வகுப்பறையில் கூறுவார். அப்போது ஆயுதம் தூக்கிக் கொண்டிருந்த குட்டிமணி தங்கதுரையுடன் போய் சேர்ந்தார். அங்கிருந்த இளைஞர்களில் வயது குறைவானவர் பிரபாகரன் என்பதால் üதம்பிý என அழைக்கலாயினர். குட்டிமணி குருப்பில் வெடிகுண்டு தயாரிப்பவரோடு உதவிக்கு விட்டனர். விரைவில் வெடிகுண்டு தயாரிப்பிலும் துப்பாக்கிகள் அசம்பல் செய்வதில் தேறினார்.
1968ல் தனது 14வது வயதில் தன்னுடன் படிக்கும் 7 நண்பர்களை குழுவாக அமைத்து சிங்கள அரசை எதிர்த்து போராடுவோம் என்ற உறுதிமொழியோடு செயல்பட்டனர். மாணவர் பேரவை சத்யசீலனோடு தொடர்பில் இருந்தவர். 1967ல் சிங்கள மொழி சட்டத்தை எதிர்த்து பஸ் எரிக்கப்படவேண்டும் என்ற தீர்மானத்தின் பேரில் தொண்டானாற்றில் நின்ற பேருந்த எரிக்க முயன்றபோது உதவிக்கு வந்த இரண்டு பேர் பயந்து ஓடிப்போய் விட்டனர். தனியாளக நின்று பஸ்சுக்கு தீ வைத்து சிங்கள அரசுக்கு எதிரான தனது மன தீயை அதிகப்படுத்தினார். 73ல் போலிஸ் தேடியதால் குட்டிமணி தங்கதுரையுடன் முதன் முறையாக தமிழகம் போன பிரபாரகரன் வேதாரண்யத்திலிருந்து பெரியஜோதியோடு சென்னை போய் அரசியல் கட்சி பிரமுகர்களை சந்திக்கலாயினர்.
தமிழராட்சி படுகொலையை கேட்டு மனம் கொதித்து 1974ல் அ.வா. ராசத்தினம் உதவியுடன் யாழ்ப்பாணம் திரும்பிய பிரபாகரன் 9.4.1974ல் புதிய தமிழ் புலிகள் (Tamil New Tigers) என்ற ய்ச்ட்ட்ல்ஹ்;ஹ்ட் அமைப்பை தொடங்கினர். சில தாக்குதலுக்கு பின் மே-5,1976ல் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் (எல்.டி.டி.இ) என பெயர் மாற்றம் செய்தவர்கள் மத்திய குழுவையும் அமைத்தனர். ராணுவம், அரசியல், புலனாய்வு என சில பிரிவுகளை உருவாக்கினர். மிக கட்டுப்பாடு மிக்க இதில் தியாக மன்பான்மை உள்ளவர்களை சேர்ந்தனர் சேர்க்கப்பட்டனர்.
ஈழப்புரட்சிக்கார விடுதலை அமைப்பு. ( EROS – Eelam Revolutionary Organization of Students)
உலகத்தின் பல தீவிரவாத குழுக்களோடு தொடர்பிலிருந்த அமைப்பு 1975ல் லண்டன் நகரில் இளையதம்பி ரத்னசபாபதியால் தொடங்கப்பட்டது. இதன் உப அமைப்பாக Central Union af Eelam Students (GUES) அமைப்பை சென்னையில் தொடங்கி நடத்தினர். தனது போராளிகளை லெபனாலில் உள்ள அபுஜாகித்தின் PLO அமைப்பிடம் ஆயுத பயிற்சிக்காக ஒரு லட்ச ரூபாய் பணம் கட்டி அனுப்பியது. இலங்கையில் அருளர் தலைமையிலான குழு செயல்பட்டாலும் பல குழுக்களை அமைத்து இலங்கை தமிழர் பிரச்சனையை உலகின் பார்வைக்கு கொண்டு செல்ல முயன்றது. 1975ல் உலககோப்பை போட்டி மான்செஸ்டர் (ஙஅசஇஏஉநபஉத)நகரில் நடந்த பொழுது இலங்கை சிங்கள அரசை கண்டிக்கும் வாசகங்களை சிறு சிறு தட்டிகளில் எழுதி கேமராவுக்கு காட்டி கவனத்தை ஈர்த்தனர்.
தமிழ் இளைஞர் பேரவை – TYF (Tamil Youth Forum )
தமிழ் மாணவர் பேரவையிலிருந்து பிரிந்து வந்த சபாலிங்கம், தமிழரசு கட்சியின் இளைஞர் பிரிவிலிருந்த சபாலிங்கம் ஆகியோரை தலைமையாக கொண்டு 1970 ஜனவரியில் இளைஞர் பேரவை ஆரம்பிக்கப்பட்டது. தமிழரசு கட்சியின் தலைவர்களுள் ஒருவரான அமிர்தலிங்கம் பேரவைக்கு ஊட்டம் தந்ததால் செயல்பட தொடங்கிய இதில் 40 பேர் இருந்தனர். ஆயுத குழுவாக செயல்பட்ட இது காலப்போக்கில் காணாமல் போனது. இதில் தான் ஆரம்பத்தில் உமாமகேஸ்வரன் இருந்தார்.
தமிழீழ விடுதலை மக்கள் கழகம் (People’s Liberation Organization of Tamil Eelam PLOT)
தமிழ் இளைஞர் பேரவையின் கொழும்பு நகர செயலாளராகயிருந்த உமா மகேஸ்வரன் ஆங்கிலம், தமிழ் சரளமாக பேசக்கூடியவர். அமிர்தலிங்கம் தான் உமா மகேஸ்வரனை பிரபாகரனுக்கு அறிமுகப்படுத்தி உனக்கு ரொம்ப உபயோகமாயிருப்பான் என்றார். உமாவும் ஆக்ட்டிவ்வாக வேலை பார்த்ததால் இயக்கத்தின் சேர்மனாகவும் ஆனார். அதே வேலை எல்.டி.டி.இ யின் கட்டுப்பாட்டை மீறி இயக்கத்திலிருந்த ஊர்மிளாதேவி என்கிற பெண் போராளியை காதலித்ததால் பிரச்சனை பெருசானது. உமாவுக்கு ஆதரவாக லண்டனிலிருந்ததெல்லாம் ஆதரவு கரம் நீண்டது. அதையெல்லாம் ஒதுக்கிய பிரபாகரன் உமா மகேஸ்வரனை இயக்கத்திலிருந்து நீக்கினார். அதன் பின் சில ஆண்டுகள் கழித்து 1980ல் தமிழீழ விடுதலை மக்கள் கழகம் என்கிற அமைப்பை உருவாக்கினார். பெரிய இயக்கமாக மாற்ற முயன்று தோற்ற உமா இந்திய உளவு அமைப்பான ரா (RAW- Research and Analyse Wing) அதிகாரிகளோடு தொடர்பில் இருந்தார். ரா அமைப்பின் பயிற்சி, பணம் பெரியளவில் கிடைத்தது. ரா திட்டப்படி மாலத்தீவில் ஆட்சி கலைப்பில் ஈடுபட்டார்கள் PLOT அமைப்பினர். அது தோல்வியில் முடிந்தது. பின் அமைப்பில் பிரச்சனை வந்து பல குட்டி தளபதிகள் பிரிந்து போனார்கள். இந்திய இராணுவம் – விடுதலைப்புலிகள் மோதலின்போது விடுதலைப்புலிகளை அழிக்க முயன்றனர். இந்திய இராணுவத்துக்கு விடுதலைப்புலிகளின் மறைவிடங்களை காட்டி கொடுத்தார்கள் PLOT அமைப்பினர். உமாமகேஸ்வரன் 1989ல் கொழும்பு கடற்கரையோரம் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டு கிடந்தார் அதன் மர்மம் இன்னும் புலப்படாத மர்ம புதிராக உள்ளது.
ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி (EPRLF-Eelam Peoples Revolutionary Liberation Front )
EROS ல் இருந்து பிரிந்த பத்மநாபன் 1982ஆம் ஆண்டு இடதுசாரி கட்சி மார்க்சிஸ்ட் உதவியோடு EPRLF என்ற அமைப்பை ஏற்படுத்தினார். ஆயுத குழு என காரணம் சொல்லி இலங்கை அரசு அதன் தலைவர் மற்றும் உறுப்பினர்களை கைது செய்து சிறையிலடைத்தது. மே-10-1984ஆம் ஆண்டு இதன் உறுப்பினர்கள் யாழ்ப்பாணத்தில் தங்கி புராஜக்ட் வேலையிலிருந்த 1 அமெரிக்க தம்பதியை ஸ்டான்லி, மேரி அலனை கடத்தி பணயகைதியாக வைத்துக்கொண்டு 20 பேராளிகளை விடுவிக்க வேண்டுமென்றார்கள்.
கடத்தலை கேட்டு ஆடிப்போன அமெரிக்க அதிபர் சினியர் புஷ் சி.ஐ.ஏ அதிகாரிகளை இந்தியாவுக்கு அனுப்பினார். அவர்கள் இந்தியாவின் ரா, ஐ.பி அதிகாரிகளோடு பேச்சு வார்த்தை நடத்தினர். பின் மூன்று உளவு அமைப்பின் அதிகாரிகளும் சேர்ந்து EPRLF உறுப்பினர்களிடம் பேச்சுவர்த்தை நடத்தி மத்திய குழு உறுப்பினர் பத்மநாபனை தவிர மற்றவர்களை விடுவிப்பதோடு 50 மில்லியன் தங்கத்தையும் அவர்களுக்கு தந்து அமெரிக்க ஜோடியை மீட்டனர். காலப்போக்கில் அரசியல் இயக்கமாக மாறிய இவ்வியக்கத்தை சேர்ந்த வரதராஜபெருமாளை இந்திய அமைதிப்படை இலங்கையில் இருந்த போது ராஜிவ்காந்தி-ஜெயவர்தனா திட்டத்தில் உறுவான கூட்டு உடன்படிக்கையின் படி வட-கிழக்கு மாகாண முதல்வராக நியமிக்கப்பட்டார். அமைதிப்படை திரும்பிய பின் விடுதலைப்புலிகள் துரோகிகள் என மாற்று இயக்கத்தினரை கொல்லும் போது இந்தியாவின் ரா அமைப்பு வரதராஜபெருமாளையும் அவரின் ஆதரவாளர்களையும் இந்தியாவுக்கு அழைத்து இன்றும் பாதுகாத்துக்கொண்டது. அவர்களை இன்றளவும் பாதுகாத்து வருது.
Tamil Eelam Army, Tamil National Eelam Army, Tamil Eelam Liberation Army, Eelam National Liberaiton Font, Three Stars, Eelam people’s Democratic party என பல குழுக்கள் தமிழர்களுக்காக ஆயுதங்களை ஏந்தினாலும் ஒரு சில குழுக்களே தீவிராக செயல்பட்டன. சில குழுக்களை ரா அமைப்பே உருவாக்கியது அதில் குறிப்பிடதக்கது.
ஈழதேசிய விடுதலை முன்னணி : ENTLF –
PLOT அமைப்பில் இருந்தவர் பரந்தன்ராஜன் லெபனாலில் பயிற்சி பெற்றவர். உமாவோடு இருந்தவர் PLOT ஆரம்பித்தபோது ராணுவ தளபதி பதவி தராததால் தன் ஆதரவாளர்களோடு வெளியேறினார். அதேபோல் TELO, EPRLF ல் இருந்து டக்ளஸ் தேவானந்தா ஆகியோர் விலகினார்கள். இந்த 3 தரப்பையும் இணைந்த இந்தியாவின் ரா அமைப்பு, 3 ஸ்டார் என்ற அமைப்பை உருவாக்கியது. தொடர்ந்து EPRLF–ல் இருந்து டக்ளஸ் தேவனாந்தாவும் விலகிவர அவர்களை ஒண்றிணைத்து 1987-ல் ENTLFஆரம்பித்து ஊட்டம் தந்தது. இவர்களின் பணி ரா சொல்வதை செய்வது தான்.
அதிலிருந்து பிரிந்த டக்ளஸ்தேவானந்தா ஈழ மக்கள் ஜனநாயக கட்சி EPDP ( Eelam People’s Democratic Party) என்ற கட்சியை தொடங்கி தற்போது சமுக நல துறை அமைச்சராக உள்ள அவர் 1989-ல் சென்னையில் 10வயது பையனை கடத்தி 7 லட்சம் பணம் கேட்டு மிரட்டினர். கீழ்பாக்கம் போலிஸôர் பிடித்து வழக்கு பதிவு செய்து தேசிய பாதுகாப்பு சட்டத்தில் அடைக்க 1 வருடம் சிறையில் இருந்தார்.