சிங்கள அரசியல் தலைமைகளின் வாக்குறுதிகளை நம்பி வவுனியாவில் கைவிடப்பட்ட உண்ணாவிரதப் போராட்டம்

2009ஆம் ஆண்டில் விடுதலைப்புலிகளுடனான யுத்தம் மௌனிக்கப்பட்டதன் பின்னர் தமிழ் மக்களுக்கானத் தீர்வுத்திட்டம் உரிய முறையில் வழங்கப்படும் என்பதே அனைத்து அரசியல்வாதிகளது எதிர்பார்ப்பாகவிருந்தது. தமிழரசுக் கட்சியைப் பொறுத்தவரை போராட்டம் இனிமேல் தலைதூக்கப்போவதில்லை என்பதையிட்டு சந்தோஷமடைந்த அதேநேரம் கடந்த 20வருடங்களாக தமிழரசுக்கட்சி விடுதலைப்புலிகளது நேரடிக் கண்கானிப்பிலேயே தமது செயற்பாடுகளை முன்னெடுத்தது. இதனது வக்கிரம் தான் இன்று சம்பந்தன், ஏனைய தமிழ் ஆயுதக் கட்சிகளை ஓரங்கட்டி வருகின்றார்;. இதனால் அவர் சாதிக்கப்போவது என்ன?

வடகிழக்கினைப் பொறுத்தவரை குறிப்பாக பாராளுமன்றிலும் மாகாணசபையிலும் பெரும்பான்மை வகிக்கக்கூடிய வகையில் த.தே.கூட்டமைப்பு இருக்கிறது. 30இற்கும் மேற்பட்ட மாகாணசபை உறுப்பினர்களும் த.தே.கூட்டமைப்பின் நேரடிக் கண்கானிப்பில் உள்ளவர்கள். இதில் ரெலோ, புளொட், ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் போன்ற கட்சிகளும் உள்ளடக்கப்பட்டிருக்கின்றது. யுத்தம் நிறைவடைந்ததன் பின்னர் காணாமற் போனோர் மற்றும் அரசியல் கைதிகளின் விவகாரம் தொடர்பில் த.தே.கூட்டமைப்பினராலும், ஏனைய அமைப்புக்களால் ஆர்ப்பாட்டங்கள் மாறி மாறி இடம்பெற்றுவந்தது.

2010-2016 வரை காணாமற்போனோர் விவகாரம் தொடர்பில் 32ஆர்ப்பாட்டங்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றது. சாகும் வரையிலான அடையாள உண்ணாவிரதப் போராட்டங்களும் இடம்பெற்றிருக்கிறது. இதனைவிடவும் காணிகள் அபகரிப்பு தொடர்பியலும் அடிப்படை பிரச்சினைகளுக்காகவும் 100இற்கும் மேற்பட்ட ஆர்ப்பாட்டங்கள் நடைபெற்றுள்ளது.

காணாமற்போனோர் விடயம் தொடர்பில் கிளிநொச்சி பலநோக்கு கூட்டுறவு சங்கத்தில் இடம்பெற்ற நிகழ்வில் அனைவரும் ஒன்றுகூடி தமது பிரச்சினைகள் தொடர்பில் கலந்தாலோசித்தனர். பாதையினை வழிமறித்து அந்த அச்சந்திப்பில் கலந்துகொண்டிருந்த வடக்கு முதல்வர் அவர்களிடம் இதுபற்றி வினவியபோது அவர், எனக்குத் தெரியாது, இதனைப்பற்றி என்னோடு கதைக்கமுடியாது எனக்கூறிவிட்டு தனது வாகனத்தில் வேகமாக அவ்விடத்திலிருந்து மறைந்துபோனார். அவ்விடத்தில் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவர்களுக்கு இச்சம்பவம் முகத்தில் கரியினைப் பூசிய விதத்தில் அமைந்திருந்தது. அவ்விடத்தில் தண்ணீர் வழங்கவேண்டாம் என சிறிதரன் குறிப்பிட்டதாக கூறப்பட்டது.

இவ் ஆர்ப்பாட்டம் காலை 8மணியிலிருந்து மாலை 3 மணிவரை ஆகாரம் எதுவுமின்றி காணாமல் ஆக்கப்பட்ட உறவுகளுக்கு நீதிகோரி அவர்களின் உறவுகளால் மேற்கொள்ளப்பட்ட சமயம், தமிழ்த் தரப்பினர் முழுமையாக இவர்களது போராட்டத்திற்கு அதரவு வழங்கவில்லை. வடமாகாண சபையின் உறுப்பினர் அனந்தி சசிதரன் அவர்களே இவ் ஆர்ப்பாட்டத்தில் மக்களோடு மக்களாக கலந்துகொண்டிருந்தார். இறுதியாக 4மணியளவில் சம்பந்தனைச் சந்திக்க இவ்வார்ப்பாட்டக்காரர்கள் சென்றவேளையில் அவர், நீங்கள் வெளியில் நிற்பதை நான் அறியவில்லை. தற்போதுதான் செய்தி கிடைத்தது. யார் தண்ணீர் வழங்கவேண்டாம் எனச்சொன்னது எனச் சமாளித்துவிட்டு ஆர்ப்பாட்டத்தில் கலந்துகொண்டிருந்தோரின் கருத்துக்களை செவிமடுத்தார்.

வடக்கு முதல்வர் விக்னேஸ்வரன் அவர்கள் எதனையும் கேளாது ஓடிவிட்டார் என்ற கருத்தையும் சம்பந்தனிடம் எடுத்துரைத்தனர். இதன்போது சம்பந்தன் மேசையில் தனது கையினை ஓங்கி அடித்து இது தொடர்பாக நான் அரசிடம் பேசி ஒரு மாத காலத்திற்குள் முடிவெடுத்துத்தருவேன். நீங்கள் எல்லோரும் எனது பிள்ளைகள். அரசு இதற்கு ஒரு முடிவு தரவேண்டும் என ஆக்ரோசமாக அவ்விடத்தில் பேசியது காணொளியில் மாத்திரம் பதிவாகியிருக்கிறது. இது நடந்துமுடிந்து ஒன்றரை வருடங்களைக் கடந்துள்ள நிலையில் தற்போது மீண்டும் வவுனியாவில் சாகும்வரையிலான உண்ணாவிரதப் போராட்டம் நான்கு நாட்களாக காணாமல் ஆக்கப்பட்ட உறவுகளால் மேற்கொள்ளப்பட்டதுடன் தற்போது அது நிறைவுபெற்றிருக்கிறது.

‘காணாமல் ஆக்கப்பட்டோருக்கு பதில் கூறு. சகல தமிழ் அரசியல் கைதிகளையும் நிபந்தனையின்றி உடனே விடுதலை செய். பயங்கரவாத தடைச்சட்டத்தை உடனே இரத்துச்செய்’ என்கிற கோரிக்கைகளை முன்வைத்து இவ் உண்ணாவிரதப் போராட்டம் 04 நாட்கள் தொடர்ந்தது. இதில் பெரும்பாலான த.தே.கூட்டமைப்பின் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் கலந்துகொள்ளவில்லை. குறிப்பாக பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களான வைத்திய கலாநிதி சி.சிவமோகன், செல்வம் அடைக்கலநாதன், சிவசக்தி ஆனந்தன், நிர்மலநாதன் சாள்ஸ் மற்றும் ஒருசில வடமாகாண சபையின் உறுப்பினர்களே கலந்துகொண்டனர்.

எனினும் இந்த ஆர்ப்பாட்டமானது சிங்கள அரசியல் தலைமைகளின் வாக்குறுதிகளை நம்பி கைவிடப்பட்டிருப்பது என்பது வேடிக்கைக்குரிய விடயமாகும். தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பின ;பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் முன்னிலையில் ஒரு வலுவான நம்பிக்கையினை ஏற்படுத்தும் வகையில் வடகிழக்கு மாகாணசபைகளின் அமைச்சர்கள், உறுப்பினர்களை இணைத்துக்கொண்டு அரசிடம் ஒற்றுமையாக மகஜரைக் கையளித்திருந்தால் தமிழ் மக்களின் பலத்தை அரசிற்குக் காட்டியிருக்கலாம்.

சாகும்வரையில் உண்ணாவிரதத்தை ஏற்பாடு செய்தவர்கள் இதனை சிந்தித்திருக்கவேண்டும். ஒருசில அரசியல் கட்சிகள் தமது சுயநல அரசியலை இதற்குள் பயன்படுத்தியிருக்கிறாரக்ள் என்பது தெளிவாகிறது.

உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தை அறிந்து சம்பவ இடத்திற்கு விஜயம் மேற்கொண்ட பாதுகாப்பு இராஜாங்க அமைச்சர் ருவான் விஜேவர்த்தனவுடன் இடம்பெற்ற பேச்சுவார்த்தையை அடுத்து உண்ணாவிரதம் கைவிடப்பட்டதுடன் இவர்களின் கோரிக்கைகள் தொடர்பில் பிரதமர், சட்டமாக அதிபர் ஆகியோருடன் எதிர்வரும் 09ம்திகதி பேச்சுவார்த்தைகள் நடாத்துவது என எழுத்துமூலம் வாக்குறுதிகள் வழங்கப்பட்டதுடன் இப்போராட்டம் முடிவுபெற்றது.

இதேவேளை தமிழர் தாயகத்தில் கையளிக்கப்பட்டு கடத்தப்பட்டு காணாமல் ஆக்கப்பட்ட குடும்பங்களின் சார்பாக மாசி மாதம் 09ம் திகதி சட்டமா அதிபர் திணைக்களம், பொலிஸ் மா அதிபர், நீதியமைச்சர் அலுவலகத்துடன் 16பேரைக்கொண்ட குழுவினர் சந்திப்பார்கள். இக்கூட்டம் அன்றையதினம் அலரிமாளிகையில் இடம்பெறும் என்ற வாக்குறுதியினை நம்பி இப்போராட்டத்தைக் கைவிட்டிருப்பது சாகும்வரையிலான உண்ணாவிரதத்தை கொச்சைப்படுத்துவதாகவே அமைகின்றது என்கின்றனர் அரசியல் அவதானிகள்.

த.தே.கூட்டமைப்பையும், வடமாகாண சபையிலும் நம்பிக்கையற்ற தன்மையையே இவர்கள் சிங்களத் தலைமைகளிடம் எடுத்துக்கொண்ட வாக்குறுதிகள் பெரும் விமர்சனத்தை தோற்றுவித்துள்ளது. பண்டா-செல்வா ஒப்பந்தம் கிழித்தெறியப்பட்டது தொடக்கம் டோக்கியோ வரையான பேச்சுக்கள் தோல்வியுற்றது வரை நடைபெற்ற ஒவ்வொரு சம்பவங்களையும் இவர்கள் விளங்கிக்கொள்ளவேண்;டும்.

த.தே.கூட்டமைப்பின் தலைமைக்கும் மாகாணசபையின் முகத்தில் கரிபூசும் செயலாகவே இதனைப் பார்க்கமுடியும். அரசியல்வாதிகளின் தலையீடின்று வவுனியாவில் மக்கள் புரட்சி இடம்பெற்றிருந்தால் இப்போராட்டத்திற்கு அது பாரிய வெற்றியாக அமைந்திருக்கும். உலக வரலாற்றில் தியாகி திலீபனும், அன்னை பூபதியுமே இறுதிவரை சாகும்வரை உண்ணாவிரதமிருந்து அஹிம்சை ரீதியிலான விடிவினை தமிழினத்திற்குப் பெற்றுக்கொடுத்தவர்கள். இதனாலேயே இந்த இராணுவம் இந்நாட்டை விட்டு வெளியேறியது. காந்தியடிகளின் அஹிம்சைப் போராட்டத்திற்கு கிடைத்த மதிப்பே இதுவாகும்.

சிங்களவர்களின் நிகழ்ச்சி நிரல்கள் மாற்றம்பெறப்போவதில்லை.

நாம் மாற்றத்தை எதிர்பார்த்தால் மக்கள் புரட்சியை ஏற்படுத்தவேண்டும். த.தே.கூட்டமைப்பின் அரசியல் தலைமையும் மாகாணசபையின் தலைமைகளும் விலைபோன அரசியலையே செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள் எ ன்பது அனைவருக்கும் தெரியும். எனினும் மக்கள் பிரதிநிதிகள் என்ற வகையில் த.தே.கூட்டமைப்பு அல்லது வடகிழக்கு மாகாணசபை தவறாக பயணிக்க நாம் இடமளிக்கக்கூடாது. சம்பந்தனது கொடும்பாவி யாரால் எரிக்கப்பட்டது என்கிற விடயம் ஊடகங்களுக்கு நன்கு தெரியும்.

தமிழ் அரசியல் தலைமைகள் பயனற்றவர்கள் என்ற முடிவுக்கு வந்ததன் விளைவே சிங்களவர்களை நம்பிச்செல்லவேண்டிய சூழல் ஏற்பட்;டுள்ளது. கூட்டிக் கழித்துப்பார்ததால் கணக்குச் சரி.

இந்தப் போராட்டம் பொதுவிடயம் என்ற காரணத்தினால் அனைத்து பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் இதற்கு ஆதரவளித்து மக்களோடு மக்களாகக் குரல்கொடுக்க வேண்டும். இதனைவிடுத்து இப்போராட்டத்தில் கலந்துகொள்ளாத மக்கள் பிரதிநிதிகள் தமிழ் மக்களது விடுதலைப்போராட்டத்தில் அக்கறையற்றவர்கள் என்பதையே எடுத்துக்காட்டுகிறது. வாக்குச் சேகரிப்பதற்காக மாத்திரம் வீடுகளுக்கு வந்துபோகிறவர்கள்தான் இவர்கள். அக்காலத்தில் மாத்திரம் தேசியம், சுயநிர்ணய உரிமை என வாய்நிறையப் பேசுவார்கள். ஆற்றைக்கடக்க மாத்திரம் அண்ணன் தம்பி. அதற்குப்பின் நீ யாரோ? நான் யாரோ? என்கிற நிலைமைதான்.

தமிழ் மக்களுடைய அபிலாசைகளை பூர்த்தி செய்யாத எந்தவொரு தமிழ் அரசியல்வாதியும் தனது தாயின் மார்பில் முளைப்பாலை குடித்து வளராதவர் என்றே கருதப்படுவார்கள். இதனைவிட வேறு ஆர்ப்பாட்டங்கள் இடம்பெற்றால் இந்த ஆர்ப்பாட்டத்தில் முதல் நபராகக் கலந்துகொள்வார்கள். கதிரை, ஆடு, மாடு, இறந்தவர் வீடுகளுக்கு செல்லவுமே இவர்கள் தகுதியானவர்கள். இதனையே இவர்கள் வாழையடி வாழையாகச் செய்துவருகிறார்கள்.

ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் கட்சியைப் பொறுத்தவரை தமிழரசுக் கட்சியினால் இவர்கள் துரோகிகள். இராணுவத்துடன் இணைந்து செயற்பட்டார்கள். இவர்களாலும் பலர் காணாமல் போயுள்ளார்கள் என்கிற கருத்தினை முன்வைக்கிறார்களே தவிர, வவுனியாவில் தமிழ் மக்கள் சார்ந்த எந்தவொரு போராட்டங்களாகவிருந்தாலும் சரி அதனை முன்னெடுத்துச் செல்பவர்கள் ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் கட்சியைச் சார்ந்தவர்களே. விடுதலைப்புலிகள் அனைத்துக் கட்சிகளுக்கும் பொதுமன்னிப்பு கொடுத்தபின்னர் இவர்கள் தமது பணிகளை செவ்வனவே செய்துவருகிறார்கள் எனக் குறிப்பிடலாம். வவுனியாவைப் பொறுத்தவரை புளொட் கட்சி 2009ஆம் ஆண்டு இறுதிக்கட்டம் வரை தமிழினத்தைக் காட்டிக்கொடுத்தனர். அவர்களால் காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களும் காணாமல்போனோர் ஆணைக்குழுவின் முன் சாட்சியங்களை முன்வைத்துள்ளனர்

எதுஎவ்வாறாகவிருப்பினும்

தமிழ் மக்களின் நலன் சார்ந்த விடயங்களில் கௌரவ பாராளுமன்ற உறுப்பினர் சிவசக்தி ஆனந்தன் அவர்கள் பல்வேறு விடயங்களை நடத்தி முடித்துள்ளார். பழையனவற்றைக் கூறிக்கொண்டு கப்பம், கொலை, கொள்ளையில் ஈடுபட்டவர்கள் என்று கூறி அவர்களது ஆர்ப்பாட்டத்தைக் கொச்சைப்படுத்துகிறது தமிழரசுக்கட்சி.

சம்பந்தனின் கொடும்பாவியை எரித்த மைக்கான காரணம் அது அவர்களது மனவேதனையின் வெளிப்பாடு. அதற்காக சம்பந்தனின் கொடும்பாவி எரித்தது சரியெனக்கூறவில்லை. மஹிந்த, ரணில், மைத்திரி, சந்திரிக்கா போன்றோர்களது கொடும்பாவிகளும் எரிக்கப்பட்டிருக்கவேண்டும். சம்பந்தனது கொடும்பாவி எரிக்கப்படவேண்டு மாகவிருந்தால் அனைத்து பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களது கொடும்பாவிகளும் எரிக்கப்படவேண்டும். சம்பந்தன் மாத்திரம் விடுதலைக்காக குரல்கொடுத்துவிட முடியாது. இதனையும் இவ்வார்ப்பாட்டக்காரர்கள் சிந்தித்திருக்கவேண்டும்.

எதிர்க்கட்சிப் பதவியை தக்கவைத்துக் கொள்ளவேண்டும் என்பதற்காக சம்பந்தனும் அவர் சார்ந்த சிலரும் முயற்சிக்கின்றனர். ஒருசிலர் பதவிக்காக ஆசைப்பட்டு செயற்படுகின்றனர். ஏன் உங்களுக்கு ஒற்றுமையாக காணாமல் ஆக்கப்பட்டோர், அரசியல்கைதிகளின் விவகாரம், பயங்கரவாத தடைச்சட்டம் நீக்கல் போன்ற விடயங்களுக்காக ஒருமித்து குரல்கொடுக்கமுடியாது. அரசியலில் பழம் தின்று விதை போட்டவர்கள்தான் நீங்கள். ஒவ்வொரு தமிழ்த் தாயும், தமிழ் மகனும் மகனும் செத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். இந்த அவலக் குரல் உங்கள் காதுகளில் கேட்கவில்லையா? ஏன் இந்த இரட்டை வேடம்.

தமிழ் மக்களைக் காப்பாற்றும் நோக்கில் சுதந்திரக்காற்றை சுவாசிக்கும் நோக்கில் ஆயுதமேந்திப்போராடியவர்களை திரும்பிப்பாருங்கள். அவர்களுக்கு வாழ்வாதார உதவிகளை வழங்குகிறோம் எனக்கூறி வெளிநாடுகளில் பணத்தினைப் பெற்றுக்கொண்டு உங்களது சொந்தத் தேவைகளுக்கு பயன்படுத்துகிறீர்கள். அவ்வாறு பயன்படுத்தியவர்களது பெயர் விபரங்கள் எம்மிடம் இருக்கிறது. தொடர்ந்தும் இவ்வாறு செயற்படுவீர்களாயின் உங்களது பெயர் பட்டியலை வெளியிடவேண்டிய நிலை ஏற்படும்.

சிங்கள பேரினவாதத்துடன் இரண்டறக் கலந்த முதல்வர் விக்னேஸ்வரனின் வாலைப்பிடித்துக்கொண்டிருக்கிறீர்கள். உங்களுக்கு நாட்டை நடாத்தத் தெரியாவிட்டால் இளைஞர்களின் கைகளில் இந்நாட்டை ஒப்படையுங்கள். தொடர்ந்தும் தமிழ் மக்களுக்கான உரிமைகளை பாராளுமன்ற மாகாணசபை உறுப்பினர்கள் பெற்றுத்தராது செயற்படுவீர்களாயின் மக்கள் உங்களுக்கு கற்களால் எரிந்து பாதணிகளை மாலைகளாக அணிவிக்கும் நிகழ்வுகள் காத்திருக்கின்றன.

தமிழ் மக்கள் மற்றும் தமிழ்க் கட்சிகளுக்கு இடையில் பிரிவினைகளை ஏற்படுத்தும் வகையில் செயற்படவேண்டாம். அவ்வாறு செயற்பட தமிழரசுக்கட்சி முயற்சிக்குமாகவிருந்தால் ரெலோ, புளொட், ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் போன்ற கட்சிகளை எதிர்வரும் தேர்தல்களில் தனியாக போட்டியிடச் செய்யுங்கள். கூட்டமைப்பு என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துவதை விட்டுவிடுங்கள். முதல்வர் விக்னேஸ்வரன், சுரேஸ் பிரேமச்சந்திரன், ஆனந்தசங்கரி, கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம், மாவை சேனாதிராஜா போன்றோரின் தலை மையில் ஒரு கட்சியினை உருவாக்கி அதனைக் கூட்டமைப்பாக பதிவுசெய்து தமிழ் மக்களின் நலனில் அக்கறையுடன் செயற்படுங்கள். தமிழரசுக்கட்சி தமிழ் மக்களின் பாரம்பரியக் கட்சியாகவிருந்தால் ஆயுத வழியில் வந்தவர்கள் அல்ல எனக்கூறிக்கொள்ளும் நீங்கள் அஹிம்சை வழியில் குரோதங்களின்றி மக்களுக்காக செயற்படுங்கள். நாங்களும் அதனை இருகரம் கூப்பி வரவேற்கிறோம்.

தமிழினத்தை ஏமாற்றி பிழைப்பு நடத்தாதீர்கள். அவ்வாறு நீங்கள் செயற்பட்டால் இளைஞர்கள் மீண்டும் ஆயுதமேந்தி அரசுக்கெதிராக போராட வேண்டிய நிலையேற்படும். அதற்கு மூலகாரணமாக இந்த அரசியல்வாதிகளே அமையப்போகிறீர்கள். கடந்தகால வரலாற்றினைப் பார்த்தால் தமிழ் இளைஞர்கள் ஆயுதமேந்திப்போராட வழிவகுத்தது யார் என்பது புலப்படும். மீண்டும் அதேபோன்றதொரு நிலையினை ஏற்படுத்துகின்றீர்கள். உண்ணாவிரதம் இருப்போர் யாராவது இறந்துவிட்டார்களா? என்ற செய்தியினையே உற்றுநோக்கிக்கொண்டிருக்கின்றீர்கள். அதனை வைத்து அரசியல் பிழைப்பு நடாத்தவேண்டுமல்லவா!

பாராளுமன்றத் தேர்தல் காலங்களில் வித்தியாவின் படுகொலையினை வைத்து அரசியல் பிழைப்பு நடாத்திய அரசியல்வாதிகளின் பட்டியல் இதற்கு பதில்சொல்லும்.

தமிழ் மக்களின் விடுதலைக்காக பாராளுமன்றில், மாகாணசபைகளில் தமிழ்ப் பிரதிநிதிகள் குரல்கொடுக்கவேண்டும். நீங்கள் அரசுக்கு வழங்கும் அழுத்தத்தின் காரணமாகவே இந்தப் பிரச்சினைகளுக்கான தீர்வுகள் எட்டப்படும். மக்கள் இயலாத நிலையில் ஆர்ப்பாட்டங்களை முன்னெடுத்து அதனது பிரதிபலிப்பே மக்கள் பிரதிநிதிகளாகிய உங்களின் மீது அவர்கள் கோபப்படுவதற்குக் காரணம். இதற்குப் பின்னால் அரசியல் தான் இருக்கிறது என்பதையும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. யாரால் காணாமல் ஆக்கப்பட்டார்கள் என்கிற விடயம் ஐ.நாவில் நிரூபிக்கப்பட்டால் இலங்கை அரசு செய்தது இனப்படுகொலையே என்பது உண்மையாகும். இதற்கு அனைத்து தரப்பினரும் ஒத்தழைப்பு வழங்கவேண்டும்.

குறிப்பாக வவுனியாவில் பொருளாதார மத்திய நிலையம் அமைக்கப்படவிருந்த சமயத்தில் சாகும் வரையான உண்ணாவிரதத்தை ஒரு முதியவர் மேற்கொள்ள அதனை இறுதியில் வடமாகாண சபையின் சுகாதார அமைச்சர் சத்தியலிங்கம் மற்றும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் சிவசக்தி ஆனந்தன் போன்றோர் எந்தவித பயனுமின்றி முடித்துவைத்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

ஆனால் தீர்வுகள் கிடைக்கும் வரை இவ்வாறானப் போராட்டங்களில் த.தே.கூவினர் குளிர்காய்வாரக்ள். இதனது பிரதிபலிப்பு இறுதியில் ஆயுதப்போராட்டத்திற்கு வழிவகுக்கும். இதனையே இந்த போராட்டமும் எடுத்துக்காட்டுகிறது. த.தே.கூவாகிய நீங்கள் தமிழ் இனத்திற்காகக் குரல்கொடுக்க ஒருவருக்கு 1000பேர் என்றாலும் 17000பேரை அணிதிரட்ட முடியும். அதனைவிட மாகாணசபை உறுப்பினர்கள் இருக்கிறீர்கள். அனைவரும் ஒன்றிணைந்து போராடுவதன் மூலம் தான் எம்மினம் விடுதலை பெறமுடியும். இதில் தமிழினத்தின் ஒற்றுமை சர்வதேசத்திற்குப் புரியும். மக்கள் சக்தி மாபெரும் சக்தி.

மக்கள் புரட்சி வெடித்தால் சுதந்திர தமிழீழம் மலரும் என்று கூறியவர் தியாகி திலீபன். ஆகவே தமிழ்த் தலைமைகள் தமிழ் மக்களுக்கான தீர்வு விடயத்தில் அதிக கவனம் செலுத்தி தீர்வுகளைப் பெற்றுத்தரும் நோக்கில் செயற்படுஙக்ள். எதிரும் புதிருமாக அரசியலை நடாத்திவந்தால் கட்டுவதற்கு கச்சை கூட மிஞ்சாது என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். ஆகவே தமிழ்ப் பிரதிநிதிகள் உங்களது சுயநல அரசியலில் இருந்து விலகி மக்களின் நலனில் அக்கறையுடன் செயற்படவேண்டும் என்பதே எமது வேண்டுகோள்.

இரணியன்