கடந்த ஒரு வருடமாக, சர்வதேச அரசியல் மைதானமாக மாறியுள்ள இலங்கையில் சீனா, ஜப்பான், இந்தியா, பாகிஸ்தான், ஈரான், ரஸ்யா, பிரித்தானியா, ஐரோப்பிய யூனியன் நாடுகள், அமெரிக்கா போன்றவை தங்களது பயிற்சிகள், போட்டிகளை நடாத்துகின்றனர். இவற்றில் இரண்டு மூன்று நாடுகள் தவிர்ந்த மற்றைய நாடுகள் யாவும், ஸ்ரீலங்காவின் ஆட்சி மாற்றத்தில் முக்கிய பங்கு வகித்தவர்கள். ஆட்சி மாற்றத்தின் விளைவுகளையும், அனுகூலங்களையும் சில நாடுகள் நன்றாக அனுபவிக்கின்றன. துரதிஸ்டவசமாக, ஆட்சி மாற்றத்தின் முக்கிய பங்காளியென, முன்னாள் ஜனாதிபதி ராஜபக்சவினால் குற்றம்சாட்டப்பட்ட அண்மை நாடான இந்தியாவை, ஆட்சிமாற்றம் திருப்தி அளித்துள்ளதாக காணப்படவில்லை.தாம் தமிழ் மக்களின் அரசியல் தீர்வு பற்றி கதைப்பதினாலேயே ஸ்ரீலங்கா தங்களை எட்டவைப்பதாக எண்ணிய இந்தியா, புதிய அரசுடன் தமிழ் மக்களின் அரசியல் தீர்வு பற்றி கதைப்பதையும் நிறுத்திப்பார்த்தார்கள், ஆனால் ஸ்ரீலங்கா சீனாவையும், இந்தியாவையும் சரி சமனாகவே பார்க்க விரும்புகிறார்கள்.
பலவிதப்பட்ட காரணங்களுக்காக, ஸ்ரீலங்காவில் எந்த அரசாங்கம் பதவியிலிருந்தாலும், சீனாவை ஒரு பொழுதும் எட்டவைக்கமாட்டார்கள். சுருக்கமாகக் கூறுவதானால், வேறுபட்ட காரணங்களுக்காக, ஸ்ரீலங்கா ஒருபொழுதும் இந்தியாவை முழு மனதாக நம்பப் போவதில்லை. இவற்றை இந்தியாவின் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் நன்றாக அறிந்திருந்தபொழுதும், ஸ்ரீலங்காவுடன் ஓர் மௌனமான ராஜதந்திரத்தை கடைப்பிடிக்கிறார்கள் என்பதே உண்மை.பொருளாதாரமாக இருந்தாலென்ன, மனித உரிமையாக இருந்தாலென்ன, இறுதியில் யாவும் அரசியலே. இவ் அடிப்படையில், அமெரிக்கா, பிரித்தானியா, ஐரோப்பிய யூனியன் நாடுகள், ஸ்ரீலங்காவின் புதிய அரசின் நலனிற்கு ஏற்ப, தேவையானவற்றை கொடுத்து, தமக்குத் தேவையானவற்றை பெற்றுக்கொள்கிறார்கள். இந்தியா ஸ்ரீலங்காவில் ஓர் பாரிய பங்கை எதிர் பார்ப்பதாக குறை சொல்லப்படுகிறது. ஸ்ரீலங்காவின் இனப் பிரச்சினை என்பது, 1948ம் ஆண்டு சுதந்திரத்தைத் தொடர்ந்து கொழுந்து விட்டு எரிகிறது.
ஆனால் தமிழ் மக்களுடைய அரசி யல் பொருளாதார சர்ச்சைகள், குறைகளை, 1983 யூலை மாதம் வரை சர்வதேச சமுதாயம் அறிந்திருக்கவில்லை. தொடர்ச்சியாக பல தடவைகள் (1956, 1958, 1977, 1981, யூலை 1983), சிங்கள கிளர்ச்சியாளர்களினால் தமிழ் மக்கள் தாக்கப்பட்டு அவர்களது உடமைகள் நாசமாக்கப்பட்டபொழுதிலும், 1983 யூலை மாதம் நடைபெற்ற கலவரத்தின் பின்னரே, தமிழ் மக்கள் இலங்கை தீவில் இரத்த வெள்ளத்தில் பல தசாப்தங்களாக மிதப்பதை சர்வதேச சமுதாயம் அறிந்து கொண்டனர்.பிரித்தானியா தவிர்ந்த வேறு எந்த ஒரு நாடும், சிங்களத் தலைவர்களினால் கிழித்து எறியப்பட்ட, 1956ம் ஆண்டு பண்டா-செல்வா ஒப்பந்தம் பற்றியோ அல்லது 1965ம் ஆண்டு டட்லி-செல்வா ஒப்பந்தம் பற்றியோ அறிந்திருக்கவில்லை. இவ்விரு ஒப்பந்தங்களும், வடக்கு கிழக்கில் வாழும் மக்களுக்கு அரசியல் பரவலாக்கலின் அடிப்படையில், சமஸ்டியைப் போன்ற ஓர் அடிப்படை தீர்வு காணப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. தெற்கில் அரசியல் கட்சிகளும், பௌத்த துறவிகளும் இவ் ஒப்பந்தங்களை எதிர்த்த காரணங்களினால் இவை கைவிடப்பட்டன என்பது சரித்திரம். இலங்கை-இந்தியா ஒப்பந்தம் இவ்விரு ஒப்பந்தங்களின் தோல்விகளைத் தொடர்ந்தும், வேறுபட்ட ஒப்பந்தங்கள், வேறுபட்ட நபர்களுடன் கைச்சாத்திடப்பட்டு, இவையும் பெரும் ஏமாற்றத்திலேயே முடிந்தன.
இவற்றிற்கு நல்லதோர் உதாரண மாக 1987ம்ஆண்டு கைச்சாத்தான இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தம் காணப்படுகிறது. இவ் ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையிலேயே 13ம் திருத்த சட்டமும், அதனுடனான மாகாண சபைகளும் உருவாக்கப்பட்டன.
ஆனால் இன்று மூன்று தசாப்தங்களாகியும், 1987ம் ஆண்டு கைச்சாத்தான இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தம் முழு அளவில் நடைமுறை படுத்தப்படாதுள்ளது.
பதவியிலிருந்து வந்த ஒவ்வொரு ஸ்ரீலங்கா அரசுகளும், இலங்கை-இந்திய ஒப்பந்தத்தை நடைமுறைப்படுத்தாமல் தவிர்ப்பதற்கான காரணத்தை கண்டுபிடிப்பதிலேயே இன்று வரை கண்ணும் கருத்துமாகவுள்ளனர்.கடந்த மே மாதம் 19வது திருத்தச் சட்டம் பற்றி என்னால் எழுதப்பட்ட கட்டுரையில், கீழ் வருமாறு கூறியிருந்தேன். ’13வது திருத்தச் சட்டம் ஸ்ரீலங்காவின் அரசியல் யாப்பில் 1987ம் ஆண்டு இணைக்கப் பட்டுள்ளபோதிலும், இன்றுவரை இத்திருத்தச்சட்டம் முற்று முழுதாக நடை முறைப்படுத்தப்படவில்லை. இதை முற்றுமுழுதாக நடைமுறைப்படுத்துவதற்கு பாராளுமன்றத்தில் எந்த வாக்கெடுப்பை யாரும் நடத்தவேண்டிய அவசியம் இல்லை. இது பற்றி தற்போதைய அரசோ, ஜனாதிபதியோ அக்கறை கொண்டது கிடையாது. இந்நிலையில், தற்போதைய அரசின் பங்காளியான, சிங்கள மொழிச் சட்டத்தை வெற்றியாக அமுல்படுத்தி, அன்று தமிழ் மக்களின் அரசியல் தீர்வாக சமஷ்டி அரசே இருக்க முடியுமென ஆசைவார்த்தை கூறிவந்த எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டி.பண்டாரநாயக்காவின் மகளாகிய முன்னாள் ஜனாதிபதி, இப்பொழுது சமஷ்டி அரசு என்ற ஆசைவார்த்தையை மீண்டும் ஆரம்பித்துள்ளதன் நோக்கம் என்ன? இன்று 19வது திருத்தச்சட்டம் அமுல்படுத்தியது போல், முன்னாள் ஜனாதிபதி சந்திரிக்காவினால் கூறப்படும், சமஷ்டி அரசை உருவாக்குவதற்கான அரசி யல் யாப்பில் மாற்றங்களை இவர்களால் வெற்றிகரமாக நிறைவேற்ற முடியுமா? இவ் சமஷ்டி அரசு பற்றிய விடயங்கள் யாவும், நான்கு ஐந்து தசாப்தங்களுக்கு முன்னர், சிங்கள அரசியல்வாதிகளால் நிராகரிக்கப்பட்டுள்ளது.
இப்படியான நிலையில், இதை கூறுபவர்களினால் எப்படியாக சமஷ்டி அரசை உருவாக்க முடியும்? ஆனால் 13வது திருத்தச் சட்டத்தின் அடிப்படையில், இதை முற்றுமுழுதாக அமுல்படுத்துவதே தற்பொழுது மிக முக்கியம். இதை 19வது திருத்தசட்டத்தை நிறைவேற்ற இணைந்த அரசும், எதிர்க்கட்சிகளும் இணைந்து நடைமுறைப்படுத்தமுடியும். இதை இவர்களால் இப்பொழுது செய்வதில் என்ன தடைகள் உண்டு?’ இன்றைய காலப்பகுதியில் வெளிவரும் உள்நாட்டு வெளிநாட்டு ஊடக செய்திகளுக்கு அமைய, ஸ்ரீலங்காவில் பொறுப்பு கூறுதல், இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு போன்ற விடயங்களில் எந்தவித ஆக்கபூர்வமான சைகைகளும், நடைமுறைகளும் உள்ளதாக தெரியவில்லை.
தற்பொழுது ஸ்ரீலங்காவினால் கூறப்படுபவை, செய்யப்படுபவை யாவும் சர்வதேசத்தை ஏமாற்றுவதற்கானவையே. எதிர்த்த பிரேரணையை ஆதரித்தார்கள். கடந்த செப்டம்பர் மாதம், ஐ.நா மனித உரிமை சபையின் 30வது கூட்டத்தொடரில் ஸ்ரீலங்கா மீது கொண்டுவரப்பட்ட பிரேரணைக்கு ஸ்ரீலங்காவும் இணைந்து அவ் பிரேர ணையை முன்மொழிந்தார்கள். இதன் உண்மை என்னவெனில், இதே பிரேரணை உரையாடலுக்கு வந்த வேளையில், ஸ்ரீலங்காவின் பிரதிநிதிகள் இதை ஏற்கமறுத்து, அவற்றை மாற்றி அமைக்குமாறு வேண்டி நின்றார்கள்.
ஆனால் யாவரும் வியக்கும் வகையில், சரியாக இரண்டு நாட்களின் பின்னர் தாம் நிராகரித்த அதே பிரேர ணையை தாமும் இணைந்து முன் மொழிவதாக ஸ்ரீலங்காவின் பிரதிநிதிகள் சபையில் கூறினார்கள். இவை கபடங்கள் அடங்கிய செயற்பாடுகள் என்பதை நாம் அன்றே அறிந்திருந்தோம். இவற்றின் பிரதிபலிப்புகளை இன்று காண்கிறோம். ஒரு பக்கம் ஜனாதிபதி, மறுபக்கம் ஸ்ரீலங்காவின் அமைச்சரவை பேச்சாளர் ஆகியோர் ஜெனிவா தீர்மானத்திற்கு எதிர்மாறான கருத்துக்களை ஒழிப்பு மறைப்பு இன்றி வெளிப்படையாக தீர்மானத்தில் கூறியவற்றை ஸ்ரீலங்கா நடைமுறை படுத்தாது என கூறுகிறார்கள். ஆனால் பிரதம மந்திரி ரணில் விக்ரமசிங்க தமது அரசு அப்படி கூறவில்லையென முழுப் பூசணிக்காயை சோற்றில் புதைக்கிறார். இதேவேளை வெளிநாட்டு அமைச்சர் ஊடகங்களிடமிருந்து மறைந்து மாய ஜால மனிதனாக காட்சியளிக்கிறார்.
ஸ்ரீலங்காவில் தெற்கில் உள்ள சிவில் சமூகத்தைச் சார்ந்த கபடங்கள் நிறைந்த அங்கத்தவர்கள், தற்போதைய அரசிற்கு சார்பாக பல வேலைத் திட்டங்களை மேற்கொள்வதனால், தற்போதைய அரசும் சர்வதேசத்தை ஏமாற்றுவதற்கு இலகுவாகவுள்ளது. முன்னைய ஸ்ரீலங்கா அரசிற்கும், தற்போதைய அரசிற்கும், பொறுப்பு கூறுதல் விடயத்தில் பாரிய வித்தியாசங்கள் கிடையாது. முன்னைய அரசு சர்வதேச நாடுகளை பகைத்தது. ஆனால் தற்போதைய அரசு, தெற்கில் உள்ள சிவில் சமூகத்தின் உதவியுடன், சர்வதேச நாடுகளை கபடமான முறைகளை பாவித்து ஏமாற்றுகிறது. இறுதியில் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தொடர்ந்தும் ஏமாற்றப்படுகிறார்கள் என்பதே உண்மை. தெற்கில் உள்ள சிவில் சமூகத்தைச் சார்ந்த சிலர், தமது சுய விடயங்களிலேயே கண்ணும் கருத்துமாகவுள்ளனர். இதனால் இவர்கள் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் வேதனைகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதில்லை. சந்திரிக்கா குமாரதுங்கவின் ஆர்வம் இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வுகாணும் விடயத்தில் முன்னைய அரசு போல் அல்லாது, தற்போதைய அரசில் உள்ள சிலருக்கு அக்கறைகள் உள்ளது என்பது உண்மை.
ஆனால் இவர்கள் முயற்சிகள் யாவும் தமிழ் மக்களின் உண்மையான அரசி யல் அபிலாசைகளை திருப்திப்படுத்துமா என்பது முக்கிய கேள்வியாகவுள்ளது.உதாரணத்திற்கு முன்னாள் ஜனாதிபதி சந்திரிக்காவின் அக்கறை என்பது, இவரது மகள் ஓர் தமிழரை திருமணம் செய்துகொண்டதன் பலனாக உருவா னதே. இவரது ஆட்சிக்காலத்தில், இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு என்பது, தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளை அழிப்பதற்காகவே பயன்படுத்தப்பட்டது என்பதே உண்மை. ஸ்ரீலங்காவைப் பொறுத்தவரையில், ஐக்கிய தேசியக் கட்சி, ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி ஆகிய இரு கட்சிகளே ஆட்சியிலிருந்து வருகின்றனர். இவர்கள் இருவரும் இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்விற்கு மற்றைய கட்சியின் உதவி இல்லாது செய்ய முடியாது எனக் கூறி வருகிறார்கள். ஆனால் உண்மை என்னவெனில், சுதந்திரத்தின் பின்னர், இவ்விரு கட்சிகளும் இரண்டு மூன்று தடவைகள் பாராளுமன்றத்தில் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையை கொண்டிருந்தனர்.
அத்துடன் தமது கட்சியைச் சார்ந்தவரையே நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதியாக கொண்டி ருந்தவர்கள். அப்படியான வேளையில், இவர்கள் இனப்பிரச்சினையை தீர்ப்பதற்கு என்ன செய்துள்ளார்கள் என்பதை யாவரும் ஆராயவேண்டும். ஆகையால் இவ்விரு கட்சிகளும் இணைந்த ஆட்சி என்பது, இனப் பிரச்சினை விடயத்தில் மிகவும் ஆபத்தான நிலையை அடைவதற்கான சாத்வீகங்களே மிகவும் கூடுதலாகக் காணப்படும். உதாரணத்திற்கு தற்போதைய ஜனாதிபதியையும், ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியைச் சார்ந்த சில அமைச்சர்கள் பற்றி ஆராய்வோமானால், இவர்கள் முன்னைய அரசின் பங்காளிகள். அவ் அரசு பாராளுமன்றத்தில் மூன்றில் இரண்டு பலத்தையும், நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதியையும் கொண்டிருந்தது.
அவ்வேளையில், இவர்கள் இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வில் என்ன முயற்சிகளை மேற்கொண்டுள்ளனர்? ஒன்றுமே இல்லை என்பதே பதில். ஆகை யால் தற்போதைய அரசு யாரை யார் மடையர்கள் ஆக்குகிறார்கள் என்பதை தமிழ் மக்களும், சர்வதேசமும் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். ஜனாதிபதியை யும், அமைச்சரவைப் பேச்சாளரையும் பொறுத்தவரையில் இவர்கள் ஒரு பொழுது ஜெனிவா பிரேரணையில் குறிப்பிட்டது போல் எந்த சர்வதேச நீதிபதிகளையோ, வழக்கு தொடுனர்களையோ தாம் உள்ளடக்க போவதில்லையெனக் கூறிவிட்டார்கள்.
ஆனால் இன்னும் சில நாட்களில் நடைபெறவுள்ள ஐ.நா மனித உரிமை சபையின் 31வது கூட்டத் தொடரில் சிறிலங்கா கலந்து கொள்ளவுள்ளது. இவர்கள் தமிழர்கள் மீது நன்றாக சவரி செய்து பழகியதுடன், தமிழர்களுக்கு கொடுத்த வாக்குறுதிகளை ஏமாற்றியது போல், தற்பொழுது சர்வதேச சமுதாயத்திடம் ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். இவர்களது முயற்சி வெற்றி பெறுமா என்பதை பொறுத்திருந்து தான் பார்க்க வேண்டும். எம்மைப் பொறுத்தவரையில், ஸ்ரீலங்காவில் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு, தற்பொழுது சர்வதேச சமுதாயமே பொறுப்புக் கூறவேண்டிய நிலைப்பாட்டில் உள்ளது. ஸ்ரீலங்காவின் பொய் வாக்குறுதிகளை இனிமேலும் ஏற்க முடியாத காரணத்தினால் தான், பாதிக்கப்பட்டோர் சர்வதேசத்தின் உதவியை நாடினார்கள்.
ஸ்ரீலங்கா மீது நிறைவேற்றப்பட்ட ஐ.நா தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டால், ஸ்ரீலங்காவில் என்ன நடைபெறலாமென, முன்னாள் ஐ.நா ஜெனிவா பிரதிநிதியான, கலாநிதி டயான் ஜெயதிலக்காவின் கூறிய சுருக்கத்தை இங்கு தருகிறேன். ‘1979ம் ஈரானில் நடந்தது போன்று அவசர காலநிலையோ, விமான தாங்கிகளோ, ஓட்டுக்குழுக்கள், விசேட பிரிவினர் யாராலும், பெரும்பான்மையினர், மத குருமார்களின் எழுச்சிகளை தாக்கு பிடிக்க முடியாத நிலை தான் ஏற்படும். 53ம் ஆண்டு ஏற்பட்ட ஹர்த்தால் போன்று இரத்த களறியான நிலை தான் உருவாகலாம்’ (சுருகம் – நன்றி) சர்வதேச சமுதாயம் இவ் கருத்தை கவனத்தில் கொள்வார்களென நம்புகிறோம். எவற்றை கூறுவார்கள்? எதிர்வரும் ஐ.நா மனித உரிமை சபையின் 31வது கூட்டத் தொடரில், ஸ்ரீலங்கா பற்றிய விசேட நிகழ்ச்சிகள் ஒன்றும் இல்லாவிடிலும், ஆங்காங்கே ஸ்ரீலங்கா பற்றிய சில தகவல்கள் பதிவுகள் வெளிவரும் என்பதில் ஐயமில்லை.
இவ் கூட்டத் தொடரில், ஸ்ரீலங்கா சார்பாக இதனது வெளிநாட்டு அமைச்சரோ அல்லது அவரது பேச்சாளரோ அல்லது ஸ்ரீலங்காவின் முன்னாள் தளபதி சரத் பொன்சேகா கலந்துகொள்ளலாம். இவர்கள் அங்கு பிரஸ்தாபிக்கவிருக்கும் விடயங்களை ஏற்கனவே, ஸ்ரீலங்காவிற்கு விஜயம் செய்த ஐ.நா மனித உரிமை ஆணையாளர் கூறிவிட்டார். என்றாலும் இவர்கள் இவற்றை இன்னும் ஒரு தடைவை ஜெனிவாவில் கூறியே தீருவார்கள். தமது நாட்டிற்கு ஐ.நா மனித உரிமை ஆணையாளர், ஐ.நா காணாமல் போவோர் கண்காணிக்கும் பிரிவு போன்ற பல முக்கிய பிரதிநிதிகள் மிக அண்மை காலங்களில் விஜயம் செய்துள்ளதாகவும், ஜனாதிபதி தன்னை கொலை செய்ய முயற்சித்தவரை மன்னித்துள்ளதாகவும், கடந்த சுதந்திர தினத்தில் தமிழில் தேசிய கீதம் இசைக்கப்பட்டதையும், பத்திரிகையாளர் பிரகீத் ஏக்னிலியகோடையின் காணமல் போதலில் சம்பந்தப்பட்டோர்,
கொலை செய்யப்பட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களான ஜோசேப் பரராஜசிங்கம், ரவி ராஜ் ஆகியோரின் கொலைகளில் சம்பந்தப்பட்டோர் கைது செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும்,
பல கைதிகள் விடுதலை செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும், பொது மக்களுடைய காணிகள் பல மீள கையளிக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் நிச்சயம் கூறுவார்கள். எவற்றை கூற மாட்டார்கள்?
இவற்றை வெற்றிகரமாக மனித உரிமை சபையில் கூறவுள்ள சிறிலங்கா அரசு, கீழ் வரும் விடயங்களை நிச்சயமாக 31வது கூட்டத் தொடரில் கூற மாட்டார்கள். ஜனாதிபதியை கொலை செய்ய முயற்சித்தவர் என்பவர் எப்பொழுது கைது செய்யப்பட்டார், எப்பொழுது அவரது வழக்கு நீதிமன்றத்தில் விசாரிக்கப்பட்டது, அவ் வேளையில் எத்தனை வருடங்கள் தண்டனையாக அவருக்கு வழக்கப்பட்டது போன்ற விடயத்தை சபையில் கூற மாட்டார்கள்.
ஜனாதிபதியின் கொலை முயற்சியில் ஈடுபட்டவர் என்பவர் 2006ம் ஆண்டு கைது செய்யப்பட்டார். இவரது வழக்கு கடந்த வருடம் நீதிமன்றத்திற்கு எடுத்து கொள்ளப்பட்ட வேளையில், இவருக்கு பத்து வருடம் சிறை தண்டனை தீர்க்கப்பட்டது.
அப்படியானால் ஏற்கனவே பத்து வருடம் சிறையில் இருந்த ஒருவருக்கு எதற்காக ஜனதிபதியின் மன்னிப்பு வழங்கப்பட வேண்டும் என்ற கேள்வி சட்ட ரீதியாக எழுகிறது?
இவ் விடயங்களை மனித உரிமை விடயங்களில் அடிப்படை அறிவு அற்ற எவராலும் புரிந்து கொள்ள முடியாது. பொய் வழக்குகள் தாக்கல் செய்வதில் சிறிலங்கா நிபுணர்கள் என்பதை யாவரும் அறிவார்கள்.
ஜனாதிபதியின் கொலை முயற்சியில் ஈடுபட்டவர் என்பவர் மீது வேறு பொய் வழக்குகள் தாக்கல் செய்யாது, அவரை விடுதலை செய்ததன் முக்கிய நோக்கம், சர்வதேசத்தில் தங்களை ஓர் நல்லாட்சியென நிருபித்து லாபம் தேடுவதே. என்றோ ஒரு நாள், ஜனாதிபதி மீதான கொலை முயற்சியின் உண்மை தன்மையை யாவரும் அறிந்தே தீருவோம்!
பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்காவினால் யாழ்ப்பாணத்தில் தைப்பொங்கல் தினத்தன்று கூறப்பட்ட, ‘காணமல் போனோர் யாரும் உயிருடன் இல்லை’ என்ற கருத்தை இவர்கள் மனித உரிமை சபையில் கூறுவார்களா?
நிச்சயம் இல்லை. சிறிலங்காவிற்கு விஜயம் செய்துள்ள ஐ.நா.வின் காணாமல் போனோரின் கண்காணிப்பு பிரிவினால் பிரஸ்தாபிக்பட்ட, திருகோணமலை கடற்படை முகாமில் உள்ள ரகசிய தடுப்பு முகாம்கள் பற்றி இவர்களால் மனித உரிமை சபையில் கூறமுடியுமா?
சிறிலங்கா அரசினால் மிக அண்மை நாட்களாக பிரஸ்தாபிக்கப்பட்டு வரும், சுதந்திர தினத்தில் தமிழில் தேசிய கீதம் இசைக்கப்பட்ட விடயம். இது ஓர் முழு பூசனிக்காயை சோற்றுக்குள் புதைத்த கதை. சுதந்திர தினத்தில் தமிழில் தேசிய கீதம் இசைக்கப்பட்ட வியடம் எவ்விதத்திலும் ஓர் பாரிய விடயம் அல்ல.
இலங்கையின் முதலாவது சுதந்திர தினமான 1949ம் ஆண்டு தமிழில் தேசிய கீதம் இசைக்கப்பட்டதற்கு பல ஆதரங்கள் உத்தியோகபூர்வமாக உள்ளன.
இதை சிங்கள அரசுகள் எந்தவித சட்ட மூலம் அற்று, ஏதேச்சையான முறையில் நிறுத்தினார்கள் என்பதே உண்மை. அத்துடன், ஜனாதிபதி சந்திரிக்கா குமாரதுங்கவின், தகப்பனார் 1956ம் அறிமுகப்படுத்திய ‘சிங்களம் மட்டும்’ சட்டம் இதற்கு உறுதுணையானது என்பதே உண்மை.
ஆகையால் சுதந்திர தினத்தில் தமிழில் தேசிய கீதம் இசைக்கப்பட்டதை, சரித்திரம் தெரிந்த எந்த தமிழனும் ஓர் புதுமையான விடயமாக கொண்டு கண்ணீர் வடிக்கமாட்டார் என்பதே உண்மை.
சிறிலங்காவில் ஜனாதிபதி உட்பட, பல அமைச்சர்களும், ஜெனிவாவில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானத்திற்கு எதிரானவர்கள் என்பதை, இவர்களால் எதிர்வரும் ஐ.நா.மனித உரிமை சபையில் கூறமுடியுமா? ‘நாக்குண்டார் நாவிளர்ந்தார்’. உண்மை என்வெனில், சிங்கள சிப்பாய்களால் – கைது, சித்திரவதை, பலியல் வன்முறை, படுகொலை, கடத்தப்பட்டு காணமல் போனோர் யாவரும் தமிழர்களே.
இவ் அடிப்படையில் தமிழர்களை இன்னல்களுக்கு ஆக்கிய சிங்கள சிப்பாய்களை எதற்காக சிங்கள அரசுகள் ஆகிய நாம் விசாரித்து தண்டிக்க வேண்டும் என்பதே அவர்களது சிந்தனை.
இக் காரணியினலேயே கடந்த ஆறு தசாப்தங்களிற்கு மேலாக தமிழர்களிற்கு ஏற்பட்டுள்ள அரசியல் அநீதிகளிற்கு எந்த சிங்கள அரசும் நீதி காண முன் வரவில்லை,
முன் வர போவதுமில்லை. இவ் யதார்த்தமான உண்மையை சர்வதேச சமூதாயத்தினால் புரிய முடியமால் உள்ளது.
சர்வதேச ரீதியாக நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் ஆகக் கூடியது ஐந்து வருடங்களே தமது பதவி கடமைகளை புரிகின்றனர். அதற்குள் ராஜதந்திரிகள், நிர்வாகிகளில் பதவி இட மாற்றம் ஏற்படுகிறது.
அதன் பின்னர் புதிய முகங்கள் கடமைகளை பொறுப்பு எடுத்து மீண்டும் ஓர் நாட்டின் நிலைமைகளை ஆராய்கிறார்கள். இவ் வேளையில் சிறிலங்காவிலும் ஆட்சி மாற்றம், அமைச்சரவை மாற்றம், பாராளுமன்ற உறுப்பினார்கள் மாற்றம் ஏற்படும் பொழுது, சர்வதேசத்தை இவர்களால் மிகவும் இலகுவாக ஏமாற்றக் கூடியதாகவுள்ளது.
சர்வதேசத்தில் சிவில் உத்தியோகத்தர்கள் இருந்துள்ள போதிலும் அவர்கள் முடிவு எடுக்கும் நிலையில் இல்லை என்பதே உண்மை. இப்படியாக காலம் கடந்து செல்கிறது. இதனால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தொடர்ந்து பாதிக்கப்பட்டவர்களாகவே காணப்படுகின்றனர்.
2009ம் ஆண்டின் பின்னர் புலம் பெயர் தேசத்தில் உதயமான ஓர் அமைப்பு, கடந்த காலங்களில் ஊடகங்களில் தமிழீழ விடுதலை போராட்டத்தை விற்று தமக்கு பெயரையும் புகழையும் தேடினார்கள்.
இவர்கள், ஜனாதிபதி சிறிசேனவுடனும், சில அமைச்சர்களுடனும் விருந்தோம்பல் செய்த காரணத்தினால், தற்பொழுது வடக்கு கிழக்கில் உண்மைகள் யாதார்தங்களை கதைப்பதற்கு தயங்குகிறார்கள்.
இதை தான் சொல்வது, ‘நாக்குண்டார் நாவிளர்ந்தாரென’. தற்பொழுது ஜனாதிபதி சிறிசேனவிற்கும், சிறிலங்கா அரசிற்குமாக வக்காளத்து வாங்குகிறார்கள். இதனால் இவர்களது செவ்விகள், கட்டுரைகள் கொழும்பில் அரச சார்பு ஊடகங்களில் வெளிவருகின்றன.
இவர்கள் வாழத் தெரிந்த மனிதர்களா? புலிகளின் பிடியிலிருந்து மக்களை காப்பாற்றினார்களா? யுத்தம் நடந்த வேளையிலும் யுத்தம் முடிவுற்றதும், பாதுகாப்பு செயலாளர் கோத்தபாய ராஜபக்ச, ஜனாதிபதி ராஜபக்ச, அவர்களது அரசாங்கம் போன்றோர், தமிழ் மக்களை தாங்கள் தமிழீழ விடுதலை புலிகளின் பிடியிலிருந்து காப்பாற்றியதாக, சர்வதேசத்திற்கு அறிக்கைகளை வெளியிட்டு வெற்றியும் கண்டுள்ளனர்.
கடந்த ஆறு வருடங்களின் பின்னர், பாதுகாப்பு செயலாளர் கோத்தபாய ராஜபக்சவினால் கடந்த 7ம் திகதி கொழும்பில் ஓர் ஆங்கில ஊடகத்திற்கு கொடுத்த செவ்வியில், கீழ் வரும் உண்மைகளை கூறியுள்ளார்.
கேள்வி : மக்கள் ராஜபக்சவை ஒதுக்கியுள்ளதுடன், இவரை படுதோல்வி அடையவும் பண்ணியுள்ளார்கள் என நீங்கள் எண்ணவில்லையா?
பதில் : மக்களுடைய எண்ணங்களை எப்படியாக மாற்றினார்கள் என்பதை அவதானிக்க வேண்டும். வடக்கு கிழக்கு மக்கள் ராஜபக்சவிற்கு எதிராக வாக்களித்ததை ஆராயுமிடத்து, தமிழீழ விடுதலை புலிகளின் தோல்வி என்பது மக்களை மூளைச்சலவை செய்துள்ள பிராபாகரன் பக்கத்திற்கு சார்பாக இருந்துள்ளது.
காரணம் பிரபாகரன் இவர்களின் கதாநாயகன்.
கேள்வி : அப்படியானால் எதற்காக தமிழ் மக்கள் ராஜபக்ச அரசில் கோபம் கொண்டுள்ளார்கள்?
பதில் : காரணம் நாங்கள் தமிழீழ விடுதலை புலிகளை இல்லாது ஒழித்துள்ளதுடன், பிரபாகரனும் இல்லை. இவர்கள் எப்படியோ சர்வதேச சமுதாயத்தை ஏமாற்றுகிறார்கள் என்பதற்கு இது ஓர் நல்ல உதாரணம்.
உண்மையில் தெற்கில் உள்ள மக்கள் ராஜபக்சவிற்கே தமது வாக்குகளை அளித்துள்ளனர். வடக்கு கிழக்கு வாழ்மக்களுடன், மலையாக தமிழர்களின் வாக்குகளேயே இன்று சிறிலங்காவில் ஓர் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டுள்ளது என்பதை, சர்வதேச சமுதாயம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
ஆகையால் இவ் மக்களின் குறைகளை நிவர்த்தி செய்ய வேண்டியது சர்வதேச சமுதாயத்தின் முக்கிய கடமையாகும். சர்வதேச சமுதாயம் தூங்குவதை விட்டு விழித்தெழ வேண்டும்.