தமிழ் மக்கள் பேரவை ஆரம்பிக்கப்பட்ட போது அது ஒரு அரசியல் கட்சி அல்ல என அதன் இணைத்தலைவரான வடமாகாணசபை முதலமைச்சர் விக்னேஸ்வரன் கூறிவந்தாலும் தமிழ் மக்கள் பேரவை அரசியல் கட்சியாக மாற வேண்டும் அதற்கு விக்னேஸ்வரன் தலைமை தாங்க வேண்டும் என அகில இலங்கை தமிழ் காங்கிரஷ் கட்சியின் தலைவர் கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம் பல தடவைகள் ஊடகங்களுக்கு வழங்கிய செவ்வியில் தெரிவித்து வந்திருக்கிறார்.
கடந்த வருடம் ஜெனிவாவில் வைத்து எனக்கு வழங்கிய செவ்வியின் போதும் அவர் இதனை வலியுறுத்தியிருந்தார். தமிழ் மக்கள் பேரவை அரசியல் கட்சியாக மாற வேண்டும், அதற்கு விக்னேஸ்வரன் தலைமை தாங்க வேண்டும் என கஜேந்திரகுமார் தெளிவாக கூறியிருந்தார். ( இந்த வீடியோ இங்கு இணைக்கப்பட்டுள்ளது )
அது போல ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் தலைவர் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனும் பல சந்தர்ப்பங்களில் தமிழ் மக்கள் பேரவை அரசியல் கட்சியாக மாற வேண்டும் என கோரி வந்திருக்கிறார்.
இதை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் தமிழ் மக்கள் பேரவை ஏற்பாடு செய்த எழுக தமிழ் நிகழ்ச்சியில் விக்னேஸ்வரன் முன்னிலையிலேயே இந்த கோரிக்கையை சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் விடுத்திருக்கிறார்.
எனவே கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலத்திற்கும் சரி, சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனுக்கும் சரி தங்கள் கட்சியின் சின்னத்தில் நேரடியாக மக்களிடம் செல்ல முடியாத சூழலில் விக்னேஸ்வரனின் பின்னால் மறைந்து நின்று அரசியல் செய்தால் தான் எதிர்காலம் உண்டு என்ற நிலைக்கு வந்திருக்கிறார்கள்.
தமிழ் மக்கள் பேரவை ஒரு மக்கள் அமைப்பு என சொல்லிக்கொண்டாலும் அதனை அமைப்பதன் பின்னணி வெளிப்படையான ஒன்று. 2010, மற்றும் 2015 பொதுத்தேர்தல்களில் கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம் தலைமையிலான அகில இலங்கை தமிழ் காங்கிரஷ் கட்சியை வெற்றி பெறச்செய்வதற்காக வெளிநாடுகளில் உள்ள சிலர் பணத்தை அள்ளி வீசி பெரும் பிரசாரங்களை செய்தார்கள். ஆனால் வடக்கு கிழக்கில் உள்ள தமிழ் மக்கள் அக்கட்சியை முற்றாக நிராகரித்திருந்தார்கள். யாழ்ப்பாணத்தில் பேரினவாத கட்சிகளான ஐக்கிய தேசியக்கட்சி, சிறிலங்கா சுதந்திர கட்சி ஆகியன பெற்ற வாக்குகளை கூட அகில இலங்கை தமிழ் காங்கிரஷ் கட்சியால் பெற முடியாமல் போய்விட்டது.
இந்நிலையில் அகில இலங்கை தமிழ் காங்கிரஷ் கட்சியின் கீழ் கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம், செல்வராசா கஜேந்திரன் ஆகியோரை முன்னிறுத்தி வடகிழக்கில் அரசியல் செய்ய முடியாத என்பதாலேயே புதிய தலைமையும் புதிய அமைப்பும் தேவைப்பட்டது.
கடந்த பொதுத்தேர்தல் முடியும் வரை தமிழ் தேசியக்கூட்டமைப்பில் தலைமையை நம்பியிருந்த ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் தலைவர் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனும் தேசிய பட்டியல் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பதவி தரவில்லை என்பதால் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பின் தலைமை மீது கடும் கோபமும் சீற்றமும் அடைந்திருந்தார்.
தேசிய பட்டியல் விடயத்தில் சம்பந்தன் சர்வாதிகாரப் போக்கில் நடந்து கொண்டார் என்பதை ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும், எந்த செயல்திறனும் அற்ற சம்பந்தனுக்கு எடுபிடி என்ற தகுதியை தவிர வேறு எந்த தகுதியும் அற்ற துரைரத்தினசிங்கத்திற்கு தேசிய பட்டியல் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பதவியை வழங்கியதை விட தகுதியான வேறு ஒருவருக்கு வழங்கியிருக்கலாம்.
சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனை பொறுத்தவரை தனது ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் கட்சி தனித்து போட்டியிட்டு வடக்கு கிழக்கில் ஒரு உள்ளுராட்சி சபை உறுப்பினரை கூட பெற முடியாது என்பதை அவர் நன்கு அறிவார்.
1989ஆம் ஆண்டு இந்திய இராணுவத்தின் புண்ணியத்தால் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பதவியையும் மாகாணசபை உறுப்பினர் பதவியையும் பெற முடிந்ததே தவிர மக்களிடம் ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் இயக்கம் நேரடியாக சென்று வாக்குபெற்று வெற்றி பெற முடியாது என்பதை சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் நன்கு அறிவார்.
இந்திய இராணுவம் சென்ற பின் நடந்த நாடாளுமன்ற தேர்தல் உள்ளுராட்சி மன்ற தேர்தல்களில் தொடர்தோல்விகளை சந்தித்து வந்த ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் இயக்கம் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டு 2001ஆம் ஆண்டு உதயசூரியன் சின்னத்தில் போட்டியிட்ட போதே வவுனியாவில் ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் ஒரு ஆசனத்தை பெற்றுக்கொள்ள முடிந்தது. அதன் பின் 2004ஆம் ஆண்டில் தமிழரசுக்கட்சி சின்னத்தில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பில் போட்டியிட்டதாலேயே யாழ்ப்பாணத்தில் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனால் வெற்றி பெற முடிந்தது. தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் கீழ் போட்டியிடாது தனியாக ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் இயக்கம் போட்டியிட்டிருந்தால் இன்று ஈ.என்.டி.எல். போன்ற ஆயுதக்குழுக்களை போல மக்கள் மத்தியிலிருந்து ஈ.பி.ஆர்.எல்;.எவ் இயக்கம் மறைந்திருக்கும்.
தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு தலைமையை விமர்சிக்கும் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் 2004ஆம் ஆண்டிலும், 2010ஆம் ஆண்டிலும் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பதவியை பெறுவதற்கு தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு என்ற படகே பயன்பட்டது என்பதை சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் மறுக்க மாட்டார். அதை மறுப்பதற்கு சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் நன்றி கெட்ட மனிதர் அல்ல.
ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் இயக்கத்தின் மீது மக்களுக்கு இருந்த கறைகளை மறைத்து தன்னை மக்கள் பிரதிநிதியாக அரியாசனம் ஏற்றிய தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு அவரின் உள்மனம் நன்றி சொல்லிக்கொண்டே இருக்கும். ஆனாலும் தேசியப்பட்டியல் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் பதவி தராததால் எழுந்த கோபமும் வெறுப்பும் இன்று அவரை தமிழ் மக்கள் பேரவையின் பக்கம் கொண்டுபோய் சேர்ந்திருக்கிறது.
சம்பந்தனால் கொழும்பிலிருந்து அரசியலுக்கு இழுத்து வரப்பட்ட விக்னேஸ்வரனை தலைவராக கொண்டு ஆரம்பிக்கப்பட்ட தமிழ் மக்கள் பேரவை அரசியல் கட்சியாக மாற வேண்டும், இல்லையேல் தாங்கள் அதில் சேர்ந்ததால் எந்த பயனும் இல்லை என்ற நிலைக்கு இப்போது கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலமும் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனும் வந்திருக்கிறார்கள்.
அண்மைக்காலத்தில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பில் இணைந்து கொண்ட புளொட் இயக்கம் இரு தோணிகளிலும் கால் வைத்திருக்கிறது. தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு என்ற தோணி தாண்டால் அல்லது அந்த தோணியில் இடமில்லாமல் போனால் கரைசேர்வதற்கு ஒரு தோணி அவசியம் என்ற ரீதியில் சித்தார்த்தனும் தமிழ் மக்கள் பேரவையில் இணைந்திருக்கிறார்.
ரெலோவை பொறுத்தவரை தமக்கான இடத்தை தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பில் தக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. எதிர்காலத்தில் நடைபெறப்போகும் தேர்தல்களில் தமிழரசுக்கட்சி தங்களுக்கு உரிய இடத்தை தருவார்கள் என்ற நம்பிக்கை ரெலோ தலைமையிடம் காணப்படுகிறது. இதனால் சித்தார்த்தனை போல இரு தோணியில் அவர்கள் கால் வைக்கவில்லை.
அண்மையில் ரெலோ தலைவர் செல்வம் அடைக்கலநாதனையும், கோவிந்தன் கருணாகரனையும் சந்தித்த சித்தார்த்தன் வரும் உள்ளுராட்சி தேர்தலில் தமிழரசுக்கட்சி தமக்கு இடம் தராவிட்டால் ரெலோவும் புளொட்டும் இணைந்து போட்டியிடுவோமா என கேட்டதாகவும் ஒரு தகவல்.
தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பை பதிவு செய்ய வேண்டும் என அண்மையில் கூட ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் இயக்கத்தை சேர்ந்த சிவசக்தி ஆனந்தன் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு பாராளுமன்ற குழு கூட்டத்தில் கேட்ட போது 2001ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் மாதம் நான்கு கட்சிகளும் கொழும்பில் வடிவேற்கரசனின் வீட்டில் செய்து கொண்ட ஒப்பந்தத்தை சம்பந்தன் ஞாபகப்படுத்தியிருந்தார்.
தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பை தனியான ஒரு கட்சியாக பதிவு செய்வதில்லை என்றும் நான்கு கட்சிகளின் தனித்துவங்களை பேணும் வகையில் அக்கட்சிகள் தனித்தனியாக இயங்கும் சமகாலத்தில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு என்ற கூட்டாக இயங்குவதென்றும் இணங்கி ஒப்பந்தம் செய்திருந்தன. இதனால் இன்றும் ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ், ரெலோ போன்ற கட்சிகள் தங்கள் கட்சிகளில் தனித்துவமாக செயல்பட்டு வருகின்றனர்.
தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பில் இனிமேல் தமக்கான இடம் இல்லை என உணரத்தலைப்பட்டுள்ள சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் தனக்கான ஒரு இடத்தை தேட வேண்டியது அவசியமாகும். தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு இடம்தராவிட்டால் என்ன அவர்களுக்கு சவாலாக தனியாக தனது கட்சியான ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் கட்சியில் களம் இறங்குவேன் என சொல்லும் அளவுக்கு சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் மக்கள் நாடிப்பிடிப்பை அறியாதவர் அல்ல. தனது கட்சியான ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ் கட்சியில் பூ சின்னத்தில் போட்டியிட்டால் மக்கள் என்ன தீர்ப்பு வழங்குவார்கள் என்றும் அவருக்கு தெரியும்.
இதனால் தான் விக்னேஸ்வரன் என்ற நிழலில் ஒதுங்க வேண்டிய நிலைக்கு வந்துள்ளார்.
தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைவர் சம்பந்தனே தனது தலைவர் என கூறிக்கொண்டிருக்கும் விக்னேஸ்வரனின் மனதில் மாற்றம் ஒன்று ஏற்பட்டு கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம், சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் போன்றவர்களின் கோரிக்கைகளை ஏற்றுக்கொள்வார் என்பது நடக்க கூடிய காரியமல்ல. விக்னேஸ்வரனின் வாழ்க்கை வரலாற்றையும் அவரின் அரசியல் பின்னணியையும் அறிந்தவர்களுக்கு அது தெரியும். விக்னேஸ்வரனின் அரசியலை தீர்மானிப்பது தமிழ் தேசிய தளம் அல்ல. அது வேறு ஒரு தளம்.
– இரா.துரைரத்தினம்.
(இக்கட்டுரை ரி.ஆர்.ரி. தமிழ்ஒலியின் அரசியல் சமூகமேடை நிகழ்ச்சிக்காக பிரத்தியேகமாக எழுதப்பட்டதாகும். )
