முஸ்லிம் சமூகத்தின் அரசியல் தலைவர்கள் எல்லோரும் புதிய அரசியல் யாப்புப் பற்றிய சிந்தனைகள் அற்றவர்களாகவே உள்ளார்கள்.

May 27, 2019

442

1987 ஜுலை 29ஆம் திகதி செய்து கொள்ளப்பட்ட இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தத்தில் முஸ்லிம்கள் பற்றி எந்தவொரு குறிப்புமில்லை. முஸ்லிம் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் அபிப்பிராயங்களை அப்போதைய ஜனாதிபதி ஜே.ஆர்.ஜயவர்த்தன கேட்கவில்லை. அவர் தனக்கிருந்த நிறைவேற்று அதிகாரத்தின் மூலம் தன்னிச்சையாக முடிவெடுத்து உடன்படிக்கையை செய்து கொண்டார். இந்த உடன்படிக்கையின் பிரகாரம் வடக்கும், கிழக்கும் இணைக்கப்பட்டது.

2002 பெப்ரவரி மாதம் 22ஆம் திகதி பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவுக்கும், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் தலைவர் வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரனுக்கும் இடையே நடைபெற்ற சமாதான உடன்படிக்கையில் கூட முஸ்லிம்கள் பற்றி எதுவும் தெரிவிக்கப்படவில்லை. முஸ்லிம்கள் ஒரு குழுவாகவே சித்தரிக்கப்பட்டிருந்தனர். ரணிலுடன் பிரபாகரன் செய்து கொண்ட உடன்படிக்கை மூலமாக புலிகளுக்கு சர்வதேச அங்கீகாரம் வழங்கப்பட்டதாக சிங்கள கடும்போக்காளர்கள் குற்றம் சாட்டினார்கள்.

2002ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 2-5ஆம் திகதி வரை நோர்வேயின் ஒஸ்லோ நகரில் அரசாங்கத்திற்கும், விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இடையே பேச்சுவார்த்தைகள் நடைபெற்றன. இதன் போது முஸ்லிம்கள் தங்களுக்கும் தனித் தரப்பு தரப்பட வேண்டுமென்று கேட்டனர். ஆனால், அரசாங்கம் முஸ்லிம்களின் சார்பில் ரவூப் ஹக்கீம் கலந்து கொள்வார் என்று தெரிவித்தது. ரவூப் ஹக்கீம் அரசாங்கத்தின் பிரதிநிதியாகவே அந்த பேச்சுவார்த்தையில் கலந்து கொண்டார். இதேவேளை, முஸ்லிம் காங்கிரஸ் உட்பட ஒஸ்லோ பேச்சுவார்த்தையில் முஸ்லிம்களுக்கு தனித்தரப்பு தரப்பட வேண்டுமென்று கோரப்பட்டது. அக்கோரிக்கை நிராகரிக்கப்பட்டது.

. தற்போது ஜனாதிபதியாக ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியின் தலைவர் மைத்திரிபால சிறிசேன உள்ளதுடன் பிரதமராக ஐ.தே.கவின் தலைவர் ரணில் உள்ளார். இவர்கள் இருவரும் இணைந்து அமைத்துள்ள இந்த ஆட்சியை நல்லாட்சி என்றழைத்தாலும் , ஒரு கட்சியை மற்றக் கட்சி வீழ்த்துவதற்கே திட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. இந்நிலையில் ஜனாதிபதியும், பிரதமரும் முஸ்லிம்களுக்கு அரசியல் அதிகாரங்களை தட்டில் வைத்து இலகுவாக கொடுப்பார்கள் என்று எதிர்பார்க்க முடியாது. புதிய அரசியல் யாப்பில் முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகள் கவனம் செலுத்தாதிருப்பது 2002ஆம் ஆண்டை நினைவுபடுத்துவதாகவே உள்ளது. 2002ஆம் ஆண்டு முஸ்லிம் காங்கிரஸ் அரசாங்கத்தின் பங்காளி வரிசையில் இருந்த போதும் முஸ்லிம்களுக்குரிய அந்தஸ்து அன்றைய அரசாங்கத்தினால் வழங்கப்படவில்லை.

முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகள் அரசாங்கத்திற்கு அழுத்தங்களை கொடுத்து முஸ்லிம்களுக்குரிய அந்தஸ்தைப் பெற்றுக் கொடுக்காமல் இருப்பார்களாயின் முஸ்லிம்கள் மிகப் பெரிய பின்னடைவினை எதிர்கொள்ள வேண்டியேற்படும்.

1987ஆம் ஆண்டு செய்து கொள்ளப்பட்ட இலங்கை — இந்திய உடன்படிக்கை முஸ்லிம்களின் முதுகில் எழுதப்பட்ட சாசனமென்று கூறிய முஸ்லிம் காங்கிரஸ் 2002ஆம் ஆண்டில் செய்து கொள்ளப்பட்ட உடன்படிக்கைகளின் போது முஸ்லிம்களுக்குரிய பங்கைப் பெற்றுக் கொள்ளாமல் அரசாங்கத்தின் பக்கமே ஒட்டிக் கொண்டிருந்தனர்.

கடந்த அரசாங்கத்தில் முஸ்லிம்களின் மீது அடாத்தாக பல தாக்குதல்கள் நடைபெற்றன. முஸ்லிம் கட்சிகளும், தலைவர்களும், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் அவற்றை தடுத்து நிறுத்தவோ, அத்தகைய செயல்களில் ஈடுபட்டவர்களை கைது செய்து நடவடிக்கைகளை எடுக்கவோ அரசாங்கம் முன்வரவில்லை. ஆயினும், முஸ்லிம் கட்சிகள் யாவும் அரசாங்கத்தில் சரணாகதி அரசியலையே செய்து கொண்டிருந்தன. அத்தகையதொரு சரணாகதி அரசியலையே இன்றும் முஸ்லிம் கட்சிகள் செய்து கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

இன்றைய நல்லாட்சியில் முஸ்லிம்களின் காணிகள் மீட்கப்படவில்லை, முஸ்லிம்களின் மீள்குடியேற்றம் பூரணப்படுத்தப்படவில்லை. ஆயினும், முஸ்லிம் கட்சிகள் அரசாங்கத்தில் பங்காளிகளாக இருக்கின்றன. கண்களை விற்று கண்ணாடி வாங்கும் சமூகமாக முஸ்லிம்கள் இருக்க முடியாது. முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளின் அமைச்சர் பதவிப் பசிக்கு முஸ்லிம் சமூகம் இரையாக முடியாது. அதனை அனுமதிக்கவும் இயலாது.

ஆதலால், முஸ்லிம் கட்சிகளும் அவற்றின் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும், பாராளுமன்றத்தில் உள்ள ஏனைய கட்சிகளின் முஸ்லிம் உறுப்பினர்களும் புதிய அரசியல் யாப்பில் முஸ்லிம்களின் நிலை குறித்தான முன்மொழிவுகளை முன் வைக்க வேண்டும். முஸ்லிம் சமூகத்திற்குரிய உத்தரவாதங்களைப் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும். முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளும், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் சோம்பேறிகளாக இருப்பதனை சகிக்க முடியாதுள்ளது.

சமூகத் தலைவர்கள் சுறுசுறுப்பாக இருக்க வேண்டும். தேர்தல் காலங்களில் மூலைமுடுக்கெல்லாம் மாலைகளுடன் ஏழைகளின் குடிசை வரைக்கும் வந்து வாக்குகளைப் பெற்றுக் கொண்டவர்கள் தற்போது கொழும்பில் தரித்துள்ளார்கள். கையடக்க தொலைபேசிகள் முடங்கிக் கிடக்கின்றன. கல்முனையில் இயங்கிய வெளிநாட்டு வேலை வாய்ப்பு பணியகம் அம்பாறைக்கு மாற்றப்பட்டுள்ளது.

இதனை கொண்டு செல்ல விடமாட்டோம் என்று உரத்த குரலில் பேசிய பாராளுமன்ற உறுப்பினர் முதல் அவர் சார்ந்த கட்சிக்கு மாத்திரமில்லை அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸால் கூட அக்காரியாலயத்தை கல்முனையில் நிலையாக வைத்திருக்க முடியவில்லை என்றால் புதிய அரசியல் யாப்பில் முஸ்லிம்களுக்கு சுயநிர்ணயத்தை எவ்வாறு பெற்றுத் தருவார்கள் என்பது கேள்விக் குறியாகவுள்ளது.

வடக்கும், கிழக்கும் இணைந்திருக்க வேண்டும். ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடிய அரசியல் தீர்வுகள் முன் வைக்கப்பட வேண்டும். எங்கள் மக்களை திருப்திப்படுத்தாத அந்த அரசியல் தீர்வினை நாங்கள் ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டோம் என்று தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றது.

ஆனால், முஸ்லிம் காங்கிரஸோ, அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸோ வடக்கும், கிழக்கும் இணைய வேண்டுமென்றோ, தனித்தனியே இருக்க வேண்டுமென்றோ சொல்லவில்லை. முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகளும், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் புதிய அரசியல் யாப்பு தொடர்பில் மௌனமாக இருப்பதே சிறந்ததென்று எண்ணுகின்றார்கள்.

புதிய அரசியல் யாப்பு பற்றிய கருத்தாடல்கள் இடம்பெற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. என்றாலும், புதிய அரசியல் யாப்பில் எவ்வாறான விடயதானங்கள் அமைய வேண்டுமென்று ஆளும் தரப்புக்கும், எதிர்க்கட்சியினருக்கும் இடையே இணக்கப்பாடுகள் காணப்பட்டுள்ளதாகவும் தெரிவிக்கப்படுகின்றன. ஆனால், முஸ்லிம் தலைவர்களுடன் அத்தகையதொரு இணக்கப்பாடான பேச்சுக்கள் நடைபெறவில்லை. முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்கள் தனித்தனியே கட்சிகளை வைத்துக் கொண்டாலும் அவர்கள் தேசிய கட்சிகளின் பிரதிநிதிகள் போலவே உள்ளனர்.

இன்று இலங்கையின் அரசியல் விவகாரத்தில் அமெரிக்கா, இந்தியா ஆகிய நாடுகளின் ஆதிக்கம் அதிகரித்துக் காணப்பட்டாலும் , இஸ்ரேலின் செல்வாக்கும் நாட்டில் உள்ளது. இலங்கையின் அரசியல் பொருளாதார மாற்றங்களில் இந்த நாடுகளின் தலையீடுகள் இருக்கவே செய்யும். எனவே, வெளிநாட்டு சக்திகளின் ஆதிக்கம் முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக மாறுவதற்கும் சாத்தியங்கள் உண்டு.

இதே வேளை, அரசாங்கம் முஸ்லிம்களை தனியாக கையாளுவதற்குரிய வகையில் செயற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது. இதற்கேற்ற வகையில் முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்கள் நடந்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இவர்கள் கடந்த பொதுத் தேர்தலில் மக்களுக்கு அளித்த அனைத்து வாக்குறுதிகளையும் மறந்து சுகபோகங்களில் திளைத்துள்ளார்கள்.

மஹிந்தராஜபக்ஷவின் தேவைக்காக முஸ்லிம் காங்கிரஸ{ம், அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸ{ம் ஊவா மாகாண சபைத் தேர்தலில் ஒரு சின்னத்தில் போட்டியிட முடியுமாயின், தங்களுக்கு முகவரிகளையும், அமைச்சர் பதவிகளையும், பெற்றுக் கொள்வதற்கு காரணமாக இருந்த முஸ்லிம் சமூகத்திற்காக ஏன் ஒற்றுமைப்பட முடியாது.

இவர்கள் ஒரு மேசையில் அமர்ந்து கதைக்க முடியாதுள்ளனர். முஸ்லிம் அரசியலில் யார் ஜாம்பவான் என்ற போட்டி மனப்பான்மைதான் ஒற்றுமைப்படுவதற்கு தடையாக உள்ளது. சிங்களத் தலைவர்களையும், மக்களையும் திருப்திப்படுத்துவதற்கு எண்ணும் முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்களின் நடைமுறைகளில் முஸ்லிம் சமூகம் சார்ந்த மாற்றங்கள் ஏற்பட வேண்டும்.