லங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் அதன் ஸ்தாபகத் தலைவர் மர்ஹும் எம்.எச்.எம்.அஷ்ரப்பின் மரணத்தின் பின்னர் அபல கூறுகளாக்கப்பட்டது. இதனால், முஸ்லிம்களிடையே பல கட்சிகள் தோற்றம் பெற்றன.
முஸ்லிம்களின் வாக்குகள் பல கட்சிகளுக்கும் அளிக்கப்பட்டன. வாக்குகள் பல கட்சிகளுக்கு சிதறடிக்கப்பட்டதனால் முஸ்லிம்களின் அரசியல் பலம் சிதைக்கப்பட்டது. முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்கள் பேரினக் கட்சிகளின் தலைவர்களின் கட்டுப்பாட்டில் பணயக் கைதிகளைப் போன்று செயற்பட்டார்கள். முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்களின் கரங்களில் காணப்படும் கறைகளே இந்நிலைக்கு வித்திட்டது.
முஸ்லிம் அரசியல் கட்சித் தலைவர்களின் இந்நிலையால் முஸ்லிம்களின் உரிமைகளையும், தேவைகளையும் நிறைவு செய்துகொள்ள முடியவில்லை. அதே வேளை, அரசியல் தலைவர்கள் தங்களின் சுயதேவைகளை அரசாங்கத்தின் மூலமாக நிறைவேற்றிக் கொண்டார்கள். இதனால், முஸ்லிம் சமூகம் தேய்பிறையாகவும், அரசியல் தலைவர்கள் வளர்பிறையாகவும் மாற்றப்பட்டனர்.
முஸ்லிம் சமூகத்தின் இந்நிலையைக் கருத்திற் கொண்டு முஸ்லிம்களின் அரசியல் பலம் ஒரு முகப்படுத்தப்பட வேண்டும். முஸ்லிம் கட்சிகள் வேற்றுமைகளை மறந்து சமூகத்தின் நலனுக்கு ஒற்றுமைப்பட வேண்டுமென்று முஸ்லிம் அமைப்புக்கள் பலவும், பொது நலன் விரும்பிகளும் குரல் கொடுத்தன. ஆனால், அரசியல் கட்சிகள் இந்த ஒற்றுமையை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. ஒவ்வொரு அரசியல் கட்சியும், தலைவரும் தங்களின் சுய அரசியல் இலாபத்தில் கவனம் செலுத்தினார்களே அல்லாமல் முஸ்லிம் சமூகத்தின் பொது நலனில் கவனம் செலுத்தவில்லை.
முஸ்லிம் கட்சிகளினதும், தலைவர்களினதும் சுயநலப் போக்குகளினால் மக்கள் பலரும் அதிருப்தி அடைந்துள்ளார்கள். இதனால், அண்மைக்காலமாக முஸ்லிம் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட வேண்டுமென்ற எண்ணப்பாடு முஸ்லிம்களிடையே பரவலாகப் பேசப்பட்டு வருகின்றது. மக்களிடையே காணப்படும் இந்த நல்ல சிந்தனை சாத்தியமாகுமா, இதற்கு முஸ்லிம் கட்சிகள் இணக்கம் தெரிவிக்குமா எனப் பல கேள்விகள் முன் வைக்கப்பட்டன.
இந்நிலையில் ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸிற்குள் ஏற்பட்டுள்ள முரண்பாடுகளினாலும், அக்கட்சியின் தலைவர் பற்றியும், கட்சியின் நடவடிக்கைகள் பற்றியும் முன் வைக்கப்பட்டு வருகின்ற கருத்துக்கள், எம்.ரி.ஹஸன்அலியை ஓரங்கட்ட எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகள், பசீர் சேகுதாவூதிற்கு எதிரான நடவடிக்கைகள் என ஒன்றன்பின் ஒன்றாக ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸின் ஸ்திரத்தன்மை பலவீனமாகும் வகையில் சிக்கல்கள் அக்கட்சியை துரத்திக் கொண்டிருக்கின்றன.
முஸ்லிம்களிடையே ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் குறித்து காணப்பட்ட நம்பிக்கைகள் வலுவிழந்து கொண்டு வருகின்றன.
இதே வேளை, நாட்டில் ஏற்பட்டுள்ள அரசியல் சூழ் நிலையில் முஸ்லிம்களின் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண்பதற்கு அரசாங்கம் போதிய கரிசனை காட்டுவதாகத் தெரியவில்லை.
முஸ்லிம் கட்சிகள் முஸ்லிம்களுக்கு எது நடந்தாலும் பரவாயில்லை என்ற மனோ நிலையைக் கொண்டவையாகவே உள்ளன. இதனால், முஸ்லிம் சமூகத்தின் எதிர்கால அரசியல் ஸ்திரத்தன்மைக்கு பலமான அரசியற் கட்சி ஒன்று அவசியம் என்று உணரப்பட்டுள்ளது. இதனை இன்றுள்ள ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸினாலோ ஏனைய முஸ்லிம் கட்சிகளினாலோ ஏற்படுத்திக் கொள்ள முடியாது. எல்லா கட்சிகளும் பேரினக் கட்சிகளின் கிளைகளைப் போன்றே செயற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன.
முஸ்லிம்களுக்கு ஒரு பலமான அரசியல் கட்சி எனும் தேவையை முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு மூலம்தான் பூர்த்தி செய்ய முடியும். ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ், அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸ், தேசிய காங்கிரஸ் அத்தோடு ஏனைய கட்சிகளில் உள்ள கிழக்கு மாகாணத்தில் உள்ள பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் இணைந்து முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பை உருவாக்க வேண்டும்.
முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்புக்கு ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் தவிர்ந்த ஏனைய கட்சிகளும், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் சாதகமான நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்தியுள்ளதாகத் தெரிவிக்கப்படுகின்றது. முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்படுமாயின் முஸ்லிம்களின் வாக்குகள் சிதறடிக்கப்படாமல் முஸ்லிம்களின் மக்கள் பிரதிநிதித்துவத்தை பாதுகாத்துக் கொள்வதற்கும், முஸ்லிம்களின் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண்பதற்கும் முடியும்.
தமிழ் மக்களிடையே பல கட்சிகள் காணப்படுகின்றன. அவை தமிழ் மக்களின் எதிர்காலத்தை கருத்திற் கொண்டு தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பாக செயற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது.
இதன் மூலமாக தமிழர்களின் அரசியல் பலம் அதிகரிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆதலால், முஸ்லிம்களும் தங்களின் அரசியல் பலத்தை அதிகரித்துக் கொள்வதற்கு கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு அவசியமாகும்.
தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு இணைந்த வடக்கு, கிழக்கு மாகாணத்தை கோரிக் கொண்டிருக்கின்றது. ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் முஸ்லிம்களின் அரசியல் அதிகாரம் குறித்து எந்த திட்டத்தையும் முன்வைக்கவில்லை. ஏனைய முஸ்லிம் கட்சிகள் வடக்கும், கிழக்கும் தனியாக இயங்க வேண்டுமென்று தெரிவித்துள்ளன.
இந்தப் பின்னணியில் இலங்கைக்கு கடந்த திங்கட்கிழமை விஜயம் செய்த இந்திய வெளியுறவுச் செயலாளர் எஸ்.ஜெய்சங்கர், இனப் பிரச்சினைத் தீர்வு தொடர்பான பேச்சுவார்த்தைகளின் போது வடக்கையும் கிழக்கையும் இணைக்க வேண்டும் என தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு வலியுறுத்தக் கூடாது.
இந்தியா, இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு இது தொடர்பில் அழுத்தங்களை கொடுக்காது எனத் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பினர் அவரைக் கொழும்பில் சந்தித்த போது தெரிவித்துள்ளார். இவரின் இக்கூற்றின் மூலம் வடக்கும், கிழக்கும் இணைவதற்கு இந்தியா விரும்பவில்லை என்பது தெளிவாகின்றது.
இலங்கை அரசாங்கத்தின் தேவைக்கேற்ப செயற்பட்டு தமது நாட்டின் நலன்களை அடைந்து கொள்வதற்கும், இலங்கையை தமது கட்டுப்பாட்டில் வைத்துக் கொள்வதற்குமே இந்தியா எண்ணியுள்ளது. இந்தியாவின் இந்நிலைப்பாடு தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு ஆச்சரியத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. இது வரைக்கும் வடக்கு, கிழக்கு இணைப்புக் கோரிக்கைக்கு எதிர்க் கருத்துக்களை தெரிவிக்காத இந்தியா, முதற் தடவையாக நேரடியாக வடக்கு, கிழக்கு இணைப்புக்கு இந்தியா அழுத்தங்களை கொடுக்காது என்று தெரிவித்துள்ளது. இந்தியாவின் இந்நிலைப்பாடு இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு மிக்க மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்துள்ளது.
இதே வேளை, இன்னும் மூன்று மாதங்களுக்குள் கிழக்கு, வடமத்தி, சப்ரகமுவ மாகாண சபைகளுக்கான தேர்தல்கள் நடைபெற வாய்ப்புக்கள் உள்ளன.
அவ்வாறு தேர்தல் நடக்கும் பட்சத்தில் கிழக்கு மாகாண சபைத் தேர்தலை முஸ்லிம் கட்சிகள் ஒற்றுமையுடன் எதிர் கொள்ளாது போனால் கிழக்கு மாகாண சபையின் அதிகாரத்தை தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பு கைப்பற்றும். இதன் மூலம் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களின் அதிகாரங்கள் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பிடமும், ஏனைய மாகாண சபைகளின் அதிகாரங்கள் தேசியக் கட்சிகளிடமும் இருக்கும். தமிழர்களும், சிங்களவர்களும் மாகாண சபைகளின் அரசியல் அதிகாரங்களைக் கொண்டிருக்கையில் முஸ்லிம்கள் மாகாண சபையின் அரசியல் அதிகாரங்களில்லாதவர்களாக இருப்பர். ஆகவே, கிழக்கு மாகாண சபையின் அதிகாரத்தினை முஸ்லிம்கள் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டுமாயின் முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட வேண்டும்.
2012 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற கிழக்கு மாகாண சபைத் தேர்தலின் பின்னர் கிழக்கு மாகாண சபையின் முதலமைச்சர்களாக நஜீப் அப்துல் மஜீட், நசீர் அஹமட் ஆகியோர்கள் ஒருவர் பின் ஒருவராக நியமிக்கப்பட்டார்கள். அத்தோடு, முஸ்லிம் அமைச்சர்களும் கிழக்கு மாகாண சபையில் உள்ளார்கள். இருப்பினும் முஸ்லிம்களின் குரலாக கிழக்கு மாகாண சபையினால் செயற்பட முடியவில்லை. பல தடவைகள் முஸ்லிம் சமூகத்திற்கு தீமைகளை ஏற்படுத்தக் கூடிய விடயங்களுக்கு கிழக்கு மாகாண சபை ஆதரவாக செயற்பட்டுள்ளது.
சில வேளைகளில் மௌனமாக இருந்துள்ளது. ஆதலால், கிழக்கு மாகாண சபையின் முதலமைச்சராக முஸ்லிம் ஒருவர் இருந்தாலும் அவராலும், ஏனைய முஸ்லிம் அமைச்சர்களினாலும் முஸ்லிம் உரிமைகளைப் பெற்றுக் கொடுக்க முடியவில்லை.
கிழக்கு மாகாண சபை தமது அதிகாரத்தில் உள்ளதென்று ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றது. ஆனால், கிழக்கு மாகாண சபையின் ஆட்சி தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு, ஐ.தே.க, ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி ஆகியவற்றின் கூட்டு ஆட்சியாக உள்ளது. இதனை கிழக்கு மாகாண சபை முதலமைச்சர் நசீர் அஹமட் நல்லாட்சிக்கு முனுதாரணமாக கிழக்கு மாகாண சபை செயற்பட்டுக் கொண்டிருப்பதாக பல தடவைகள் தெரிவித்துள்ளார். ஆனால், கிழக்கு மாகாணத்தில் முஸ்லிம்களின் காணிகள் பல இடங்களில் அரசாங்கத்தின் அனுசரணையுடன் பறிக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றைப் பெற்றுக் கொடுக்க முடியாதுள்ள கிழக்கு மாகாண சபையில் நல்லாட்சி நிலவுவதாக எவ்வாறு சொல்ல முடியும்.
கிழக்கு மாகாண சபையின் அதிகாரத்தை மாத்திரமின்றி அரசியல் யாப்பில் செய்யப்படவுள்ள மாற்றங்கள் தொடர்பில் முஸ்லிம்களின் அபிலாசைகள் பற்றி முஸ்லிம் கட்சிகள் எந்த திட்டத்தையும் முன்வைக்கவில்லை.
முஸ்லிம் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்படுமானால் முஸ்லிம்களின் அபிலாசைகளைக் கொண்ட திட்டமொன்றினை முன் வைக்கவும் முடியும். இதனால், முஸ்லிம்களின் கோரிக்கைகளை அரசாங்கத்தினால் நிராகரிக்க முடியாது. முஸ்லிம் கட்சிகள் பிரிந்து நிற்பதனால் அரசாங்கம் முஸ்லிம் கட்சிகளை தனித்தனியே கையாண்டு வருகின்றது.
கட்சித் தலைவர்களுக்கு அமைச்சர் பதவிகளை வழங்கி முஸ்லிம் சமூகத்தின் உரிமைகளை மலினப்படுத்தும் வேலைகளையே அரசாங்கம் மேற்கொண்டுள்ளது. இதற்கு முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்கள் துணை போய்க் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இதனை தவிர்ப்பதற்கும் முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு அவசியமாகும்.
இதே வேளை, முஸ்லிம்கள், கட்சி ரீதியாக கொண்டுள்ள கண் மூடித்தனமான பற்றுதல்களிலிருந்து தம்மை விடுவித்துக் கொள்ள வேண்டும்.
அரசியல் கட்சிகளின் திட்டங்களுக்கு முஸ்லிம் தனியார் சட்டத்திருத்த முயற்சி முஸ்லிம் தனியார் சட்டத்திருத்த முயற்சி ஏற்ப செயற்படாது முஸ்லிம் சமூகத்தின் எதிர்காலம் பற்றிய சிந்தனையுடன் முடிவுகளை எடுக்க வேண்டும். முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்படும் சாத்தியங்கள் நிறைய உள்ளன. ஆதலால், முஸ்லிம்கள் குறிப்பாக கிழக்கு மாகாண முஸ்லிம்கள் அதனை தயக்கமின்றி ஆதரிக்க வேண்டும்.
முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பை உருவாக்காது போனால் முஸ்லிம்கள் தேசியக் கட்சிகளில் இணைந்து செயற்பட வேண்டியும் ஏற்படலாம். முஸ்லிம்களுக்கு உரிமை அரசியலை கொண்டு வந்த பெருமை மர்ஹும் அஷ்ரப்பையே சாரும். அவரின் மரணத்தின் பின்னர் உரிமை அரசியல், சலுகை அரசியலை விடவும் மோசமான நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளது. அரசியல் கட்சி ஒன்றின் தலைவருக்கு அமைச்சர் பதவி கொடுத்தாலே போதும் என்பதாகவே முஸ்லிம் அரசியல் உள்ளது. முஸ்லிம் அரசியல் கட்சித் தலைவருக்கு வழங்கப்படும் அமைச்சர் பதவி முஸ்லிம்களின் உரிமையாக காண்பிக்கப்படுகின்றது.
மேலும், உரிமை அரசியல் பாதைகளை அமைத்தல், கட்டிடங்களை அமைத்தல், கொந்தராத்துக்களைப் பெற்றுக் கொள்ளல், திணைக்களங்களின் தலைவர் பதவிகளைப் பெற்றுக் கொள்ளல், தேசியப்பட்டியல் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் பதவியைப் பெற்றுக் கொள்ளல் ஆகியவற்றிற்கும் வேறு தேவைகளை அடைந்து கொள்வதற்குமாக திசை மாற்றப்பட்டுள்ளன. முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்கள் இம்சை அரசர்களாக அறியப்படுகின்றார்கள்.
அநீதிக்காக கூலிக்கு மாரடிக்கும் தரப்பாக உள்ளார்கள். இதனை மாற்றியமைக்க வேண்டுமானால், முஸ்லிம்களின் அரசியலை சுத்தப்படுத்தி மீண்டும் உரிமை அரசியலை கொண்டுவர வேண்டுமாயின் முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட வேண்டும்.
முஸ்லிம் கட்சிகளின் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்படுவதற்கு தடையாக எந்த அரசியல் கட்சி இருந்தாலும் அக்கட்சியை முஸ்லிம்கள் நிராகரிக்க வேண்டும்.
கட்சிகளின் அரசியல் நலன்களை விடவும், முஸ்லிம் சமூகத்தின் அரசியல் நலன் முக்கியமாகும். இதற்கு விட்டுக் கொடுப்புக்களை செய்ய முடியாத அரசியல் கட்சிகள் முஸ்லிம் சமூகத்தின் அரசியலைப் பற்றி பேசவோ, முஸ்லிம்களின் உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்கு எங்களால் முடியுமென்றொ சொல்வதற்கு அருகதையற்றவையாகும்.